“قرار بود با پایان سند چشم‌انداز ٢٠ساله در ١۴٠٣، ایران از هر لحاظ قدرت اول منطقه باشد

اما با بی‌ارزشترین پول جهان
بی اعتبارترین پاسپورت دنیا
کمترین پایگاه اجتماعی؛
با انتخابات‌ ١٠درصدی
و جمعیت ۶٠درصدی زیر خط فقر
در بدترین شرایط تاریخی خود قرار دارد و تقریبا قله‌ای برای فتح نمانده!”
(محمد پارسی)