یاسر عرب
بیکار نیستیم که در مورد رئیس صدا و سیما یا کارکرد آن وقت بگذاریم و قلم فرسایی کنیم!
اما موضوع شخص یک مدیر و حتی عملکرد جمهوری دورهمی مومنین و مومنات نشسته بر سر سفره عیال ج.ا نیست! این تصویر خالی و دهشتناکِ گوش جامعه در مقابل تریبون اقلیت خود ضل الله پندار و لب بزرگ حاکمیت است!
این صندلیهای خالی از این بابت ترسناک است که به زودی در یوم الفاجعه (فارغ از پیام) صدای حاکمیت (هر چه باشد!) حتی، به گوش مردم نخواهد رسید!
آنگاه، که راهی جز تقابل نماند، انفجار آتش فشانِ خشم عمومی، دريای خون در این سرزمین به راه خواهد انداخت و خشک و تر را با هم خواهد سوزاند!
خرده رسانهها و انسان رسانههای عاقل و مسئلهمند (که نوعا زیست سایبرنتیک دارند) در آن زمان و در مقابل این آتشین روان چگونه تسهیلگری خواهند کرد؟
این صندلیهای خالی صندلی آخرین نسلی است که برای چانهزنی و گفتگو حاضر به حضور میشد! آن نسل و آن امیدها مع الاسف تمام شده…
کاش کسی بود که بترسد از این صندلیهای خالی!
