این سخنان در حالی مطرح میشود که سالهاست حاکمیت با شعار «مقاومت» هرگونه گفتوگو با غرب را نشانه «تسلیم» معرفی میکند و رسانههای حکومتی مذاکره را خط قرمز مینامند. اکنون اما همان مقامات امنیتی که پشت درهای بسته معامله میکنند، در برابر افکار عمومی تلاش دارند خود را قربانی «حمله» معرفی کنند.
واقعیت این است که جمهوری اسلامی همواره مذاکره را نه برای حل بحران، بلکه به عنوان تاکتیکی برای خرید زمان و کاستن از فشارهای بینالمللی به کار گرفته است. «مذاکره» در قاموس نظام، پوششی است برای ادامه برنامههای مخفیانه و در عین حال مانوری تبلیغاتی برای نشان دادن چهرهای «عاقلانه» به خارج و مظلومنمایی در داخل.
تضاد آشکار میان شعارهای تند در تریبونهای داخلی و اعتراف به گفتوگو در سطح امنیتی، بیش از پیش بیاعتباری دستگاه حاکمیت را برملا میکند. مردمی که هر روز هزینه تحریم و انزوا را با فقر و بیکاری میپردازند، حالا میبینند که همان مقامات در خفا دست نیاز به غرب دراز میکنند و در عین حال با فرافکنی، حقیقت را «دروغسازی» مینامند.
