هم عمرمون سوخت و هم قدرت خریدمون یک دهم شد!
در سال ۱۳۸۸ به عنوان سال شروع دور دوم ریاستجمهوری احمدینژاد و سالی که تحریمهای شدید علیه ایران در حال پایهگذاری بود، با حداقل دستمزد سالانه میشد ۱۱ سکه تمام و یک نیمسکه بهار آزادی خرید. یعنی اگر کارگر دستمزد ماهانه خود را خرج نمیکرد و دربست کنار میگذاشت با ۱۲ ماه حقوقش میتوانست ۱۱.۵ سکه تمامبهار آزادی خریداری کند.
امروز یعنی در شهریور ۱۴۰۴ و دومین سال ریاستجمهوری پزشکیان که بیش از یک دهه فشارهای تحریم بر گرده اقتصاد وارد شده، با حداقل دستمزد در طول یک سال میتوان یک سکه تمام و یک ربع سکه خرید. یعنی توان خرید حداقل دستمزد در برابر سکه در طول ۱۶ سال ۸۹ درصد کمتر شده است.
