اگر رشد اقتصادی ایران مانند میانگین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ ادامه مییافت، تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۲۴ به حدود ۱.۲ تریلیون دلار میرسید که ۲.۷ برابر رقم فعلی آن (۴۳۶ میلیارد دلار) است.
این رشد میتوانست ایران را به سطح کشورهایی مانند اسپانیا یا کرهجنوبی برساند. اما تحریمهای شدید، کاهش صادرات نفت، جهش نرخ ارز، و مشکلات ساختاری داخلی مانند تورم، ضعف سرمایهگذاری و مهاجرت نخبگان، مانع تحقق این سناریو شدند.
حتی فرصتهایی مثل توافق برجام نیز نتوانستند این روند را پایدار کنند و وابستگی شدید اقتصاد ایران به متغیرهای خارجی، آن را در برابر فشارها بسیار آسیبپذیر ساخته است
