با آغاز شهریور، ۲۸ استان ایران عملاً به تعطیلی کشانده میشوند؛ بحرانی که رژیم با وقاحت آن را «مدیریت انرژی» مینامد، در حالیکه واقعیت چیزی جز فلج اقتصادی و نابودی فرصتهای توسعه نیست.
این تعطیلیهای اجباری هر روز بین ۱۴ تا ۲۰ درصد ظرفیت کاری کشور را از بین میبرد؛ یعنی حذف مستقیم تولید، ضربه به صنعت، افت بهرهوری و عقبماندگی هرچه بیشتر ایران در رقابت جهانی.
جمهوری اسلامی به جای ساخت نیروگاه و نوسازی زیرساختها، با فساد، دزدی و صادرات برق به خارج، مردم ایران را در تاریکی و گرما رها کرده و امروز کشور را وارد چرخهای کرده که تنها نتیجهاش تأخیر، کاهش بهرهوری، تعطیلی صنایع و فروپاشی اقتصاد است.
حقیقت روشن است: این رژیم نه بحران انرژی را حل میکند، نه به فکر مردم است. آنچه به نام «مدیریت» تحمیل میکند، چیزی جز تعطیلی اجباری، نابودی تولید و عقبماندگی سازمانیافته نیست.
