در اعترافی بیسابقه که بیش از آنکه هشدار باشد، تصویری واقعی از فروپاشی درونی جمهوری اسلامی ارائه میدهد، عبدالله شهبازی، مورخ و تحلیلگر نزدیک به وزارت اطلاعات، گفته است:
«فضای کشور در دست قدرت متخاصم است و مقامات باندپایه و میانپایه در وضعی شبیه به اعضای گروههای چریکی مخفی قرار گرفتهاند، در کشور تحت حاکمیت خود باید هرشب خانه امن عوض کنند.»
این سخنان تکاندهنده نه از زبان یک مخالف سیاسی، بلکه از درون ساختار خود رژیم بیان شده؛ رژیمی که دههها با ادعای «اقتدار ملی»، «امنیت پایدار» و «نفوذ منطقهای» بر سر مردم کوبیده، امروز با زبان یکی از به اصطلاح نخبگان امنیتیاش اعتراف میکند که در درون مرزهای خودش احساس امنیت نمیکند.
وقتی حتی مقامات نظامی، امنیتی و سیاسی مجبورند مانند چریکهای تحت تعقیب، خانه به خانه جابهجا شوند، این پرسش بهحق پیش میآید: مردمی که زیر سایه سرکوب همین سیستم زندگی میکنند، چه حسی از امنیت دارند؟
