خمینی در ۲۷ مرداد ۱۳۶۰:
«اگر کفار در جنگ یک دسته مسلمین بیگناه را سپر قرار دادند، بر ما واجب است که مسلمان و غیرمسلمانش را بکشیم. مسلمانانش شهیدند و به بهشت میروند، کافرهایش کافرند و به جهنم.»
این جمله از زبان بنیانگذار جمهوری اسلامی بیان شده؛ جملهای که بهروشنی نشان میدهد برای او جان انسانها – حتی مسلمانان بیگناه – ارزشی نداشته است.
در حالی که در تمام ادیان و وجدانهای بیدار، جان انسانها مقدس و ارزشمند تلقی میشود، خمینی با لحنی بیاعتنا نسبت به مرگ افراد بیگناه، از کشتن عمدی مردم بیپناه حتی در صورت قرار گرفتن به عنوان سپر انسانی دفاع میکند.
توجیه او؟ اینکه اگر مسلمان باشند، به بهشت میروند، و اگر کافر باشند، «حقشان» جهنم است.
منتقدان این سخن را نمونهای روشن از توجیه خشونت و مرگ با پوشش دینی میدانند؛ نگاهی که راه را برای فجایع بعدی، از جنگهای طولانی و بیپایان گرفته تا اعدامهای گسترده در دهه ۶۰، هموار کرد.
این جمله خمینی سندی است بر اینکه از همان آغاز، جان انسان برای حاکمان جنایتکار جمهوری اسلامی ابزار جنگ و سیاست بود
