در حالی که اتحادیه نانوایان تهران قیمت رسمی نان را اعلام کرده، گزارشهای میدانی از سطح شهر حاکی از آن است که قیمت واقعی نان حداقل ۳ تا ۴ برابر قیمتهای اعلامی است.
به عنوان مثال:
• نان لواش که نرخ رسمیاش ۷۰۰ تومان است، در نانواییها بین ۲۵۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان فروخته میشود.
• نان بربری که نرخ آن ۲۵۰۰ اعلام شده، در عمل بیش از ۸۰۰۰ تومان قیمت دارد.
• نان سنگک ساده نیز در بسیاری مناطق تا ۱۵۰۰۰ تومان عرضه میشود.
این اختلاف فاحش نشان میدهد که:
1. قیمتهای اعلامی صرفاً نمایشی و برای رسانههای حکومتی است.
2. کنترل بازار در اختیار دولت نیست و نظارتی وجود ندارد.
3. فشار اقتصادی بر مردم بهویژه اقشار کمدرآمد، عملاً نوعی خشونت حکومتی اقتصادی است.
در کشوری که نان – نماد زندهماندن – کالایی لوکس شده، چگونه میتوان از «عدالت» و «دولت مردمی» سخن گفت؟
این گرانی فقط عدد نیست، درد مشترک میلیونها ایرانی است که سفرهشان هر روز خالیتر میشود، و حاکمیتی که همچنان در توهم اقتدار، مردم را رها کرده است.
