روز جمعه دوازدهم اردیبهشت ۱۴۰۴، ماهمنیر مولاییراد، مادر دادخواه زندهیاد کیان پیرفلک، از تخریب سنگ مزار پسرش و همچنین مزار مادر خود خبر داد.
او این اقدام را نشانهای از بیرحمی حاکمیت دانست و گفت: «حکومت نه به کودک رحم میکند، نه به سنگ قبرش. امروز نوبت من بود، فردا نوبت دیگران.»
این تخریب پس از حضور ماهمنیر در یک مرکز انتقال خون در بندرعباس رخ داد، جایی که او با خانوادههای قربانیان فاجعه بندر رجایی ابراز همدردی کرد.
به گفته او، این اقدام غیرانسانی پاسخی به همبستگی او با مردم داغدار و تلاش برای بازتاب صدای مظلومان بود.
تخریب مزار کیان و مزار مادربزرگ ماهمنیر، بهعنوان نشانهای از هراس حاکمیت از یادآوری حقیقت و مقاومت است. این اقدام بار دیگر انتقادها از سرکوب نمادهای انسانی و خاطره قربانیان توسط حاکمیت را برانگیخته و چهرهای از سیستمی را به نمایش گذاشته که حتی با سنگ قبر و عشق مادرانه نیز دشمنی دارد.
