🔵 حسین باستانی:
اعترافات اخیر رفیقدوست در مورد ترورهای برونمرزی ج.ا، تنها چند سطر از پروندهای «عظیم» و پنهان از افکار عمومی است. ابعاد این ترورها در حدی بود که مثلا تنها طی ده روز از شهریور ۶۵، و به دنبال تاخیر فرانسه در آزادی انیس نقاش لبنانی، فقط در پاریس ۵ بمب منفجر شد.
در آن زمان، فرانسویها وعده داده بودند انیس نقاش، عامل سوء قصد ناموفق به شاپور بختیار، با عفو ریاستجمهوری آزاد شود؛ ولی فرانسوا میتران در لحظه آخر در این کار تردید کرد (نقش نهایتا چهار سال بعد مشمول عفو شد).
عواقب این موضوع بسیار شدید بود: از سویی برای برای نخستین بار سه نفتکش فرانسوی در خلیج فارس مورد حمله قایقهای تندروی سپاه قرار گرفتند. از سوی دیگر در ۱۷ شهریور ۶۵ انفجار بمب در دفتر پست واقع در شهرداری پاریس باعث مرگ یک نفر و زخمی شدن ۲۱ نفر شد.
۴ روز بعد انفجار بمبی جداگانه در پاریس ۵۴ نفر را مجروح کرد. ۲ روز دیگر، انفجار بمب در همین شهر ۲ نفر را کشت. فردای آن روز نوبت به انفجار بمب در ساختمان مرکزی پلیس پاریس رسید که یک نفر را کشت و ۵۶ نفر را زخمی کرد. نهایتا در ۲۶ شهریور ۶۵ یک انفجار جدید در پایتخت باعث مرگ ۷ نفر و زخمی شدن ۵۵ نفر شد.
بر اثر مجموعه این بمبگذاریها، که مسئولیت همگی را تشکلی ساختگی تحت عنوان «کمیته همبستگی با زندانیان سیاسی عرب و خاور نزدیک» بر عهده گرفت، در مجموع ۱۳ کشته و حدود ۳۰۰ نفر زخمی شدند.
نقطه اوج بحران جدید، ۲۷ شهریور ۶۵ بود، که سرهنگ کریستیان گوتییر وابسته نظامی فرانسه در لبنان، به ضرب گلوله کشته شد.
به فاصله چهار روز، در ۳۱ شهریور ۶۵، علی اکبر ولایتی با همتای فرانسوی خود ژان برنارد ریمون تماس گرفت و پیشنهاد ادامه مذاکرات را داد. فرانسوی ها هم از موضع پایین قبول کردند…
