🔸با وجود تبلیغات گسترده رسانه های رسمی کشور در مورد مذاکرات و توافقات سران ایران و روسیه و تاکید پزشکیان و پوتین که توافقنامه بلندمدت دو کشور سرآغاز یک تحول نه تنها در روابط دو کشور بلکه در صحنه منطقه و روابط بین الملل خواهد بود اما اغلب کارشناسان سیاست خارجی با تردید به این نتایج این مذاکرات می نگرند این صاحبنظران دلایل عینی و روشنی را بر مبهم و نامطمئن بودن پیمان بزرگ بار روسیه بر می شمارند از جمله :
🔸نتایج بسیار ضعیف پیوستن ایران به پیمانهایی که روسیه و چین محور آن هستند مثل شانگهای و بریکس – غیرقابل اعتماد بودن رهبر کرملین و تجربه های تلخ تاریخی ایران و روسیه – بی تاثیر بودن قراردادهای 25 ساله با زوج و شریک بزرگ روسیه یعنی چین – رفتار دوگانه و بلکه سودجویانه روسیه و چین با ایران تحت تحریم آمریکا و همراهی آنها با 4 قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل
در این راستا نمی توان نظرات برخی از کارشناسان و فعالان رسانه ای که در ادامه می آید را از نظر دور داشت:
🔸دکتر جهانگیرکرمی تحلیلگر و استاد دانشگاه و کارشناس اوراسیا در جواب مجری:
من سیاه نمایی نمیکنم .
سیاست خارجی ما تعادل و توازن ندارد ،
کشورهای شرقی نشان داده اند می توانند به تمامیت ارضی ما تعرض کنند .
بدون حل تحریم ها روابط ما با روسیه و چین هیچ سودی نخواهد داشت
🔸رضاپرستار فعال رسانه ای:
صادقانه از مردم بپرسید قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین، ورود ایران به شانگهای و بریکس در زندگیشان تأثیر مثبت گذاشت یا همان توافق نیم‌بند برجام؟ قرارداد راهبردی ایران و روسیه هم وارد ویترین شد اما راه توسعه واقعی از مسیر توسعه ویترینی نمی‌گذرد.
🔸سیامک قاسمی:
اثر این معاهده ۲۰ ساله بین ایران و روسیه بر اقتصاد ایران را هم بذارید کنار اثر معاهده ۲۵ ساله بین ایران و چین و عضویت در پیمان شانگهای و بریکس : هیچ !
تا تحریم‌های آمریکا پابرجاست، فقط هیچ! در همه این سالها همین بوده و خواهد بود.
🔸علی قلهکی: ایران در روایت‌سازیِ اتفاقاتِ مربوط خودش ضعیف است؛ به همین خاطر هم “قراردادِ ۲۵ ساله ایران_چین” که از ۲۴ دی ماه ۱۴۰۰ واردِ فاز اجرایی شد، نتوانست در عمل کار خاصی از پیش ببرد. “افکار عمومیِ ایران” (که برای چین بسیار مهم بود) و “تحریم‌ها” (خاصه FATF) ضدِ این قرارداد شد.
احتمالا “معاهده جامعِ راهبردی ایران و روسیه” هم در حوزه اجرا، به عاقبت قراردادِ ایران و چین گرفتار شود!
