✍ حبیب رمضانخانی
چند سال پیش وقتی شایع شد که هدف برخی از اجازه ورود بی ضابطه اتباع افغانستانی به ایران، سازماندهی نیروهایی به عنوان پشتوانه جریان های دخیل در قدرت هست، آن را به سخره گرفته، توهم عده ای قلمداد و انجامش را محال دانستیم! در ادامه، وقتی لشکر فاطمیون و زینبیون از اتباع افغانستانی تشکیل و به آن ها تابعیت و امتیاز دادند، کمی در آن امر محال، مردد شدیم! در ادامه وقتی صف های طویل این اتباع با پرداخت صد میلیون تومان برای اخذ اقامت را نظاره گر شدیم، مرددتر شدیم!ولی وقتی توییت امیرحسین ثابتی، مربوط به دو سال پیش که مرزهای ایران را به سخره گرفت و فخر برادری خود با اتباع را بر ننگ هموطنی با ظریف و عراقچی نمود داد، شوکه شدیم!
نهایت، وقتی کلیپ دو سال پیش سخنان علم الهدی، از رهبران معنوی دولت قبل و جبهه پایداری، در توصیه به استقبال از اتباع افغانستانی، تقسیم دارایی و خانه با آن ها را دیدیم، دیگر باور کردیم آن توصیه و مشی مصباح یزدی مو به مو توسط این جماعت در حال تئوریزه و اجرای شدن بوده و این ما بودیم که در این سال ها خوش خیال و خواب بودیم!
