ترور اسماعیل هنیه، آن هم در قلب تهران، نشانه‌ای از ناکارآمدی و فرسوده شدن دستگاه اطلاعاتی-امنیتی جمهوری اسلامی است و شاید بتوان گفت که شاهد «فروپاشی» سیستم امنیتی حاکم هستیم. همچنین، انجام این ترور با استفاده از موشک از یک کشور دیگر یا پهپاد در داخل کشور، بی‌خاصیت شدن تشکیلات نظامی-دفاعی حاکم را نشان می‌دهد.
حاکمیت جمهوری اسلامی تنها در آزار و اذیت زنان، بازداشت دادخواهان، منتقدان و مخالفان، کشتار معترضان در خیابان‌ها، صدور احکام زندان و اعدام و سرکوب گسترده شهروندان و رفتارهایی از این دست، به صورت حرفه‌ای و تخصصی عمل می‌کند! همه‌ی این رفتارها تنها به ایجاد «سرابی از امنیت و توهمی از اقتدار» ختم شده است که در چشم همگان آشکار و رسواست. سرابی که نشان می‌دهد ادعای «تأمین امنیت» نیز ادعایی پوچ بیش نیست و چنین حاکمیتی یک «هیچِ بزرگ» است.
