امیر دبیری مهر
با وجود این همه تبلیغ و تهدید و تطمیع و هزینه برای مشارکت در انتخابات و ربط دادن آن به سرنوشت و خداو قیامت و امام زمان و تاریخ و تقدیر ظاهراً از هر ۴ تهرانی یک نفر حاضر شده رای بدهد.این عدد درکشور هم 3 به ١ هست این اتفاق بی سابقه نه شادی دارد و نه غم. فهم وشعور و تحلیل می‌خواهد تا بیش از این دیر نشود . هرچند آنهایی که برای مردم ذره ای احترام و‌نقش قایل نیستند از کاهش مقبولیت نظام سیاسی و افزایش شکاف ملت دولت خرسند هستند زیرا اساسا حضور مردم را مزاحم غارت منابع کشور می دانند و در پاسخ به اعتراض و انتقاد هم جز انکار و سرکوب کاری دیگر بلد نیستند. ما را با آنها کاری نیست جز آرزوی کم شدن شرشان از سر سرنوشت این مردم مظلوم و این کشور کهن.
روی سخن با اندک حاکمانی است که خرده عقلی برایشان باقی مانده که به آغوش مردم بازگردند و بجای گدایی برگه رای در برابر آرای مردم تمکین کنند.
* پایین ترین نرخ مشارکت سیاسی رقم خورده و احتمالا در تهران نفرات اول تنها رای ۵ درصد مردم تهران و ۵/. درصد رای مردم ایران را دارند برخی بجای تامل و تدبر در این بحران سیاسی و مشارکت، از جشن و حماسه و سیلی ٢۵ میلیونی سخن می‌گویند. وقتی سقف انتظارات زیر کف آرمانها باشه همین میشه!
