و این تظاهرات ده‌ها هزارنفری کجا؟
✍️بیژن اشتری
حافظه تاریخی ما انسان‌ها عموما ضعیف است، هر چند حالا به لطف اینترنت می‌توان هر حادثه تاریخی را به راحتی و با تمام جزییاتش به یاد آورد. بیست سال پیش که آمریکا و متحدانش در صدد حمله نظامی به عراق بودند بیش از ششصد شهر جهان شاهد «تظاهرات ضد جنگ» بودند. بیشتر این تظاهرات در پایتخت ها و شهرهای اروپایی رخ داد. فقط طی دو روز آخر هفته در ماه فوریه سال دو هزار و سه در شهر لندن قریب دو میلیون نفر به خیابانها ریختند. در رم بین دو تا سه میلیون نفر علیه جنگ آمریکا دست به تظاهرات زدند. در ویکی‌پدیای انگلیسی خواندم که شمار مجموع تظاهرات‌کنندگان را حدود ده میلیون نفر تخمین زده و تظاهرات لندن را بزرگترین تظاهراتی که این شهر در تاریخش به یاد دارد ذکر کرده است. برخی منابع مجموع تظاهرات کنندگان ضد جنگ را در جهان تا صد میلیون نفر هم تخمین زده‌اند(از جمله دن کافلین مورخ).
باری مقایسه کنید این تظاهرات‌های عظیم بیست سال پیش را با تظاهرات ضد آمریکایی و ضداسرائیلی این روزها که به نظرم در مقام مقایسه بسیار کم‌تعدادتر است.برای نمونه در تظاهرات دو روز پیش لندن جمعیتی بین سی تا حداکثر هشتاد هزار تن حاضر شدند. این را مقایسه کنید با تظاهرات دو میلیونی لندن در دو دهه قبل. به نظرم این کاهش جمعیت تظاهرات‌کنندگان، که عموما هم شامل مسلمانان ساکن در کشورهای غربی به اضافه فعالین چپ می‌شود، خیلی گویاست. شعارهای غرب‌ستیزانه که البته در قالب جنگ ستیزی و صلح‌دوستی (ترفند همیشگی چپ‌ها در ساحت پروپاگاندا) ارایه می‌شود جذابیت خود را به شدت از دست داده است.تازه توجه کنید که در دوران حاضر به دلیل گسترش شبکه‌های ارتباطی و اجتماعی تحریک افراد برای کشاندن آنها به خیابان خیلی راحت‌تر از بیست سال پیش است که تلفن‌های هوشمند مثل حالا همه‌گیر نشده بود. با این حال پاسخ کنشگرانه مردم خیلی کم‌رمق‌تر از گذشته است و دلیلش هم این است که یک تغییر نسلی مهم رخ داده که احتیاج به تحلیل و تفسیرهای بیشتری دارد. این مطلب را نوشتم تا گول تبلیغات رسانه‌های داخلی را نخورید که گویا کل جهانیان به خیابانها ریخته و شعار مرگ بر آمریکا سر می‌دهد. باور بفرمایید که هیچ خبری نیست.
