حجتالاسلام بیگدلی در واکنش به یک طلبه افراطی بنام شیخ فرهاد فتحی که تصاویر دختران مردم را در شبکههای اجتماعی منتشر میکند نوشت: «آقای فرهاد فتحی
نشر فیلم دختران مردم آن هم با لباس روحانیت شرمآور و در تضاد با تعالیم اسلام و اصول اخلاقی است!
شما با این کار بذر نفرت به دین را در دل مردم میکارید! مشفقانه به شما متذکر میشوم این توییت خود را حذف کنید و بیش از این با آبروی ۱۴۰۰ ساله روحانیت شیعه بازی نکنید!» گفتنی اینکه شیخ فرهاد که در شبکههای اجتماعی خصوصا کلابهاوس فعالیت زیادی دارد قبلا و در چندین اتاق کلابهاوس درباره سوابق قبل از طلبگیاش، اعترافات صریحی کرده بود.
اتفاقا از این کار این اخوندک جاهل و ولایی استقبال میکنیم!! هیچکس مثل خود این جماعت اخوند و طلبه و مداح دوزاری نمیتونند رسوا کننده اوج رزالت و پستی و حقیری این قشر باشند.اینجوری بهتر و بیشتر لز همیشه نفرت ما از اخوند های رافضی بیشتر و بیشتر میشه تا روزیکه با یک خشم انقلابی فراگیر هرچی اخوند و طلبه مفعول و مزدور و داعشی هست و به دریا بریزیم..
خب الحمدلله که شخصیت داعشی مخالفین آخوندهارو خوب معرفی کردی، خیلی تمیز نشون دادی که مخالفین آخوندها چقدر بی ادب، هتاک و خطرناک هستن، اگه قدرت دست شماها بیفته به صغیر و کبیر کردم رحم نمی کنید چقدر افکار و عقاید شما خطرناک و داعشی وار هست الحمدلله که خودت خودت رو رسوا کردی
این و سایر مواردی که این روز ها مشاهده می کنیم یک علامت هشداردهندهی افول اجتماع در ایران است. این بازتاب صدایی است که از جامعه به گوش میرسد.وضعیتی که در آن اعتماد عمومی از دست رفته، بنیانها اخلاقی سست و متزلزل شده و در حال فرو ریزی است.
در چنین جامعهای نهادها و انجمنها پا نمی گیرند و پیوندهای میان افراد و گروهها و حکومت گسستهاند.
داده ها نشان می دهند جامعه ی ایران در چند دهه ی اخیر به شکل هشدار دهنده ای به وضعیت قرمز فرهنگی نزدیک شده است و کاها مرز را رد کرده است. با توجه به آمارها و داده های مختلفی از پیمایش های ملی تحلیل ها و تجربه های تاریخی از ایران و کشورهای دیگر شما را به سفری پنجاه ساله می برم تا با نگاهی از بلندا دیدگاهی کلی از روندهای کلان جامعه به دست آورید.
«چه شد؟»
به کجا می رویم؟
و «هر یک از ما به صفت فردی یا جمعی برای بهبود وضعیت ایران چه کاری می توانیم بکنیم؟».
عقاید در جایش خوب است که آسیبی وارد نکنند.
(جهانشهر)
این و سایر مواردی که این روز ها مشاهده می کنیم یک علامت هشداردهندهی افول اجتماع در ایران است. این بازتاب صدایی است که از جامعه به گوش میرسد.وضعیتی که در آن اعتماد عمومی از دست رفته، بنیانها اخلاقی سست و متزلزل شده و در حال فرو ریزی است.
در چنین جامعهای نهادها و انجمنها پا نمی گیرند و پیوندهای میان افراد و گروهها و حکومت گسستهاند.
داده ها نشان می دهند جامعه ی ایران در چند دهه ی اخیر به شکل هشدار دهنده ای به وضعیت قرمز فرهنگی نزدیک شده است و کاها مرز را رد کرده است. با توجه به آمارها و داده های مختلفی از پیمایش های ملی تحلیل ها و تجربه های تاریخی از ایران و کشورهای دیگر شما را به سفری پنجاه ساله می برم تا با نگاهی از بلندا دیدگاهی کلی از روندهای کلان جامعه به دست آورید.
«چه شد؟»
به کجا می رویم؟
و «هر یک از ما به صفت فردی یا جمعی برای بهبود وضعیت ایران چه کاری می توانیم بکنیم؟».
عقاید در جایش خوب است که آسیبی وارد نکنند.
(جهانشهر)