🔹طی سال‌های پس از ۱۳۵۷، تنها در سه سال رشد پایه پولی بیشتر از مقدار آن در ۱۴۰۱ بوده است.
🔹سال ۱۳۷۴ رشد پایه پولی تحت تأثیر عواملی از جمله بحران بازپرداخت بدهی‌های ارزی رکورد ۴۳٫۷ درصدی زد. با این حال، رشد پایه پولی پس از آن در ۱۳۸۴ و ۱۳۸۷ رکوردزنی کرد و تا ۴۷٫۶ درصد افزایش یافت. پس از آن دوره‌ای از کاهش نسبی و نوسان حول میانگین بلندمدت ۲۲ درصدی شکل گرفت. اما از سال ۱۳۹۷ و با بازگشت تحریم‌ها، رشد پایه پولی عمدتاً از ناحیه کسری بودجه دولت و ناترازی‌های افزایش‌یافته نظام بانکی روندی صعودی را آغاز کرد.
🔹از سال ۱۳۵۷ تا ۱۴۰۱ پایه پولی به طور متوسط سالانه ۲۲٫۳۳ درصد رشد کرده است. اما رشد آخرین سال، یعنی رشد ۴۲٫۴ درصدی ۱۴۰۱ بیست واحد درصد بیشتر از این میانگین بلندمدت است. این سطح از اختلاف رشد پایه پولی با میانگین بلندمدت آن باعث شده بسیاری از اقتصاددانان هشدار دهند که این بار ممکن است وضعیت رشد متغیرهای پولی از کنترل دولت به طور کامل خارج شود و سطوح تورم پنجاه درصد و بالاتر به وضعیت جدید بلندمدت اقتصاد ایران تبدیل شود.
