👈🏻و اما پاسخ راجر واترز به دعوت رسانه‌های ایران از او برای مصاحبه به مناسبت کشتار در غزه
🔻با تاسف و قلبی سنگین، امروز صبح درخواست مصاحبه از یک شبکه‌ی تلویزیونی وابسته به حکومت ایران را رد کردم.
🔻چرا؟ چون فارسی بلد نیستم، در ایران زندگی نمی‌کنم، و ناگزیر نمی‌توانم تصویر کاملی از اوضاع داخلی آنجا داشته باشم.
🔻همینطور من خداناباورم، که نگاهم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. من به دفاع و حمایت از حقوق انسانی افراد اهمیت زیادی می‌دهم. بله، درباره‌ی مهسا [ژینا] امینی و تمام قربانیان دیگر حرف می‌زنم.
🔻تصور نیروی پلیسی که در عصر مدرن قوانین بیرحمانه‌ای برای پوشش خواهران ایرانی‌ام وضع می‌کند دهشتناک است… در نتیجه نمی‌توانم از ایشان حمایت کنم.
🔻با این همه، من از حق مردم ایران برای تعیین سرنوشت خود با جانم دفاع می‌کنم. کاش امریکا و انگلیس و غول‌های نفت در سال ۱۳۳۲ راحتشان گذاشته بودند.
🔻اکنون می‌فهمم که آن تصویر گذرایی که در آهنگم، «کرخت به آسودگی» وصف کرده‌ام، تصویر گذرایی از آزادی‌ست، نمایی از حق انتخاب آزادانه، از جهانی رها از تعصبات مرگبار، چه مذهبی چه سکولار.
👈🏻کودکی گلی را می‌بوید، زنی جوان گیسوانش را زیر نور آفتاب می‌افشاند، مردمی هوای آزاد را تنفس می‌کنند، از سایه‌ها بیرون می‌آیند و نفسی به آسودگی می‌کشند.
دست از کشتار کودکان بردارید.
۱۴ می ۲۰۲۳ / ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ بروکسل
با عشق
راجر واترز
