روزنامه نیویورک تایمز نوشت: بر اساس گزارشی که در پاییز توسط مؤسسه سیاست عمومی بنت دانشگاه کمبریج منتشر شد، «جهانی تقسیم شده: روسیه، چین و غرب»، بر اساس برخی معیارهای مرسوم وضعیت جهانی، آمریکا هیچ افول بزرگی را تجربه نمی‌کند. همانطور که اکونومیست اخیراً در گزارشی درباره «اقتصاد حیرت انگیز» آمریکا تأکید کرده است، مشکلات جامعه و سیاست ما هر چه باشد و هر چقدر هم که خود آمریکایی ها وضعیت و آینده کشور را تیره و تار بدانند، با توجه به معیارهای اصلی اقتصادی، آمریکا همچنان یک قدرت عظیم است.
از زمان پایان جنگ سرد و در دوران پس از 11 سپتامبر – دوره ای که شاخصه آن اغلب زمین خوردن های آمریکا و ظهور چین است – سهم ایالات متحده از تولید ناخالص داخلی جهانی اصلا سقوط نکرده است. سهم این کشور از تولید کشورهای گروه 7 تقریباً به نصف یعنی از 40 درصد در سال 1990 به 58 درصد در حال حاضر افزایش یافته است و «بر اساس قدرت خرید، تنها آنهایی که در ایالت‌های نفتی و مراکز مالی ثروتمند هستند از درآمد بالاتری به ازای هر شخص برخوردارند». همان درآمدهای تعدیل شده در می سی سی پی، فقیرترین ایالت آمریکا، بیشتر از فرانسه مکرون است. اگر پاریس را حذف کنیم مقایسه بدتر نیز می‌شود. در بریتانیا، متوسط درآمد تعدیل شده تنها به اندازه ایالت آرکانزاس است!
