گزارش نیویورک‌تایمز؛ چه اتفاقی برای دهه‌های خروشان بیست در هر قرنی افتاده است؟ در اولین سال شیوع همه‌گیری خیلی‌ها پیش‌بینی می‌کردند که در آینده نزدیک- هر قدر هم کرونا ظالمانه و دلخراش به نظر برسد- دنیا بالاخره کنترل همه چیز را به دست خواهد گرفت و بالاخره پایان کووید-19 را جشن خواهد گرفت. طبق این پیش‌بینی‌ها پیروزی بر کرونا احتمالا قرار بود تبدیل به یک جشن بزرگ برای یادآوری آن دهه سرگیجه‌آوری شود که پس از آنفولانزای اسپانیایی که باعث مرگ 675000 هزار آمریکایی در سال‌های 1918 و 1919 شده بود، پیش آمد.
اما این جشن پایانی هرگز واقعاً برگزار نشد. در واقع آن پیروزی قطعی به دست نیامد. اگر درست نگاه کنیم، مشخص است که همه‌گیری کرونا دیگر به عنوان یک وضعیت اضطراری دیده نمی‌شود. با این حال آمریکا هنوز صفحه را برنگردانده و از میان مه خستگی و تنهایی و کرونای طولانی‌مدت گامی به پیش ننهاده و از دوره ترسناک و گوتیکی که در آن همه‌روزه مردمان با تهدید ادامه‌دار بودن این بیماری مواجه بودند که می‌توانست تا ابد همه ساله ده‌ها هزار آمریکایی را بکشد، بیرون نیامده است.
البته هنوز هم ممکن است یک دوره واقعی پساپاندمی یا پساهمه‌گیری در راه باشد. با این حال در هفته‌های اخیر و پس از ثبت و اعلام پشت سر هم شیوع آنفولانزای پرندگان در پستانداران در مناطق مختلف جهان احتمال دیگری نیز به چشم می‌خورد: شیوع بلافاصله همه‌گیری‌های پشت سر هم- یک بیماری جدید که به طور بالقوه ریشه در بیماری‌هایی دارد که در چند ده سال گذشته حدود نیمی از انسان‌ها را با عفونت‌های شناخته شده کشته
