✍️محمدحسین روانبخش
خبرها را چک می‌کردم که رسیدم به این حرف ابراهیم رئیسی در دانشگاه تهران: «دولت صادق‌الوعدی هستیم». در همان جلسه از او درباره‌ی وعده‌اش راجع به «اینترنت بدون محدودیت» پرسیده‌اند و گفته «من خودم یادم هست! اما اگر دشمنی در فضا و بستری دشمنی کرد و خواست کشور را بهم بریزید شما می‌گویید به او اجازه بدهید؟»
دقیقا در همان روز، کسی که به عنوان وزیر راه به مجلس معرفی شده، درباره وعده دیگر رئیسی، «ساخت ۴ میلیون مسکن ظرف ۴ سال» گفته که «این وعده دو برابر کل بودجه‌ی عمرانی کشور پول می‌خواهد و اگر از آن کوتاه بیاییم، مقصر نیستیم!» به همین ترتیب درباره وعده‌ی دیگر رئیسی که «تورم را به نیم و سپس تک رقمی خواهیم کرد» هم می‌توان گفت که دشمن بود و تحریم بود و به جای تورم، وعده‌ی رئیسی به دونیم تقسیم شد و کسی مقصر نیست!
درباره‌ی وعده «سر و سامان دادن به بورس» هم که الحمدالله از آبان سال گذشته تا آبان امسال آنقدر پول از این بازار خارج شده که سرمایه‌گذاران به نیم و کمتر بدل شدند؛ و کسی نمانده که طلب وعده کند. برای بقیه وعده‌ها هم آنقدر بهانه هست: ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار سنگ اندازی هستند و… تمام.
اتفاقا زمانی که جمله گهربار آقای رئیسی را می‌خواندم مهمانی بودیم. فرزند یکی از مهمان‌ها کلاس ششم بود؛ از او پرسیدم: می‌دانی «صادق‌الوعد» یعنی چی؟ نمی‌دانست. گفتم: اشکالی ندارد، رئیس جمهور هم نمی‌داند.
