✍️احمد زیدآبادی
فیلمی دیدم که گزارشگر شبکۀ دوی صدا و سیما، روزنامۀ هم‌میهن را هدف حملۀ لفظی خود قرار می‌داد که چرا خبر صدور حکم اعدام برای سه نفر از متهمان ناآرامی‌های جاری در کشور را در صفحۀ نخست خود آورده و سبب تحریک عمومی شده است!
این گزارشگر خطاب به هم‌میهن گفت: شما روزنامۀ ایران هستید یا عربستان؟
گویا چیزی به نام عدل و انصاف در این کشور همۀ مفاهیم معمول خود در تاریخ بشر را از دست داده است!
یعنی از نظر این گزارشگر، اصلِ صدور حکمِ اعدام در این شرایط ملتهب و اعلام رسمی آن از طرف دستگاه قضایی، مطلقاً تحریک‌آمیز نیست؛ اما بازنشر خبر آن در گوشۀ یک روزنامۀ کم تیراژ مایۀ التهاب‌آفرینی و تحریک افکار عمومی است؟
اگر اینان نگران التهاب‌آفرینی هستند چرا به اصل ماجرا و اعلام رسمی و علنی آن از طرف دستگاه مسئول، کمترین اعتراضی ندارند اما خشم خود را بر سر بازنشر خبر آن در یک روزنامۀ بخش خصوصی خالی می‌کنند؟
اگر قرار است خبر این نوع احکام در نشریات داخلی منتشر نشود، پس چرا چنین احکامی صادر و سپس به طور رسمی از سوی دستگاه مربوطه اعلام می‌شوند؟
از این گذشته، صدا و سیما مطلقاً در جایگاهی نیست که مدعی دیگران باشد. بخشی از این مصیبتی که بر سر کشور آمده، نتیجۀ مستقیم عملکرد و نحوۀ اطلاع‌رسانی این سازمان است؛ سازمانی که بودجۀ هنگفتی از جیب شهروندان ایرانی می‌بلعد و بعد نتیجۀ کارش انتقال مرجعیت خبری به خارج از کشور و یکه‌تازی رسانه‌هایی چون ایران اینترنشنال شده است، جایگاه طبیعی‌اش نشستن بر صندلی اتهام است نه طلبکاری از رسانه های بی رمق و شکننده و تحت فشارِ بخش خصوصی!
