به گزارش CNN فارسی، کره جنوبی از معدود سازندگان سامانه‌های پدافند هوایی در دنیا محسوب می‌شود. تمامی سامانه‌های پدافند هوایی بومی در این کشور توسط کمپانی هوافضا، امنیتی و دفاعی LIG Nex1 که زیرشاخه نظامی LG است طراحی و ساخته می‌شوند.
چئونگونگ که به آن KM-SAM یا M-SAM نیز گفته می‌شود، یک سامانه پدافند هوایی است که در دسته برد متوسط جای می‌گیرد. کره جنوبی در طراحی این سامانه از دو کمپانی بزرگ و با سابقه روسی به نام‌های آلماز-آنتی و فکل کمک گرفت که اولی سازنده پدافند و دومی سازنده موشک برای آن سامانه‌های پدافندی است. سامسونگ نیز در طراحی و توسعه سیستم‌های الکترونیکی آن مشارکت داشت.
در ساخت KM-SAM موشک روسی ۹M96 که در دو سامانه S-400 و S-350 استفاده می‌شود، پایه‌‌‌ی طراحی بود. همچون موشک روسی، موشک کره‌ای در مدل بلاک ۱ چئونگونگ و بلاک ۲ چئونگونگ ۲ نیز ۴۰ کیلومتر برد دارد و سقف پرواز آن در دو مدل خود به ترتیب ۱۵ و ۲۰ کیلومتر است. با این حال موشک کره‌ای سریع‌تر است. در بلاک ۱ سرعت موشک ۴٫۵ ماخ است که در بلاک ۲ به سرعت هایپرسونیک رسیده و با سرعت ۵٫۱ ماخ پرواز می‌کند؛ در حالی که سرعت موشک ۹M96 فراصوت و بین ۲٫۶ تا ۲٫۹ ماخ است.
این موشک یک موتور راکتی سوخت جامد دارد و برای هدایت به سطوح کنترلی متحرک و خروجی متغیر مجهز است که با تغییر جهت گازهای خروجی، سبب مانورپذیری فوق العاده بالای موشک می‌شود. ناوبری موشک تا میانه مسیر به کمک سیستم هدایت داخلی و دریافت اطلاعات از نیروهای خودی است. در گام پایانی حمله نیز با رادار موجود در دماغه روی هدف قفل و به روش هدایت راداری فعال به سمت آن می‌رود.
وزن سرجنگی موشک نیز در مدل بلاک ۱ احتمالا همچون ۹M96 حدود ۲۴ کیلوگرم باشد. با توجه به پدافندی بودن موشک نیز می‌توان با قطعیت گفت سرجنگی‌اش از نوع انفجاری ترکش‌زا است. اما در مدل بلاک ۲ موشک به سرجنگی انرژی جنبشی موسوم به بزن بکش مسلح است؛ زیرا این موشک برای مقابله با موشک‌های بالستیک کره شمالی در فاز ترمینال نیز در نظر گرفته شده است. ساخت این نوع سرجنگی تخصص آمریکایی‌ها است و موشکی که آن را حمل می‌کند باید به شدت دقیق باشد. ناگفته نماند موشک‌های این سامانه در برابر جنگ الکترونیک مقاومت بسیار بالایی دارند.
یک آتشبار چئونگونگ دارای یک خودروی مدیریت درگیری، یک خودرو با رادار چندمنظوره، ۴ الی ۶ خودروی پرتابگر، خودورهای بارگذار مجدد موشک و خودروی مجهز به ژنراتور برق است. همه اجزای این سامانه روی خودروهای کشنده سنگین دوسان با پیکربندی ۸×۸ سوار هستند.
هر خودروی پرتابگر ۸ موشک آماده به شلیک دارد که همچون روس‌ها موشک را به روش سرد شلیک می‌کند. یعنی ابتدا موشک با یک خرج ضعیف به بیرون از لوله پرتاب و پس از آن که چند متر ارتفاع گرفت، موتور راکتی خود را روشن می‌کند. بالافاصله پس از پرتاب، موتورهای راکتی کوچکی که در دماغه دارد موشک را در مسیر درست قرار داده و موشک با روشن کردن موتور راکتی اصلی خود به سمت هدف پرواز می‌کند.
رادار این سامانه از نوع آرایه فازی و ۳ بعدی است که چندمنظوره بوده و در باند X کار می‌کند. در واقع این رادار مشابه رادار ۹۲N6E سامانه S-400 است که با نام سنگ قبر نیز شناخته می‌شود. برد کشف این رادار ۳۰۰ کیلومتر و برد درگیری آن نیز ۱۰۰ کیلومتر است. از دیگر مشخصات این رادار می‌توان به رهگیری همزمان ۴۰ هدف و درگیری با ۶ عدد از آن‌ها اشاره کرد. دیش این رادار در هر دقیقه تا ۴۰ دور می‌چرخد و کار هدف یابی و کنترل آتش را انجام می‌دهد.
سامانه KM-SAM در سال ۲۰۱۵ به عنوان جایگزینی برای سامانه آمریکایی MIM-23 هاوک (Hawk) وارد خدمت شد. بلاک ۲ یعنی چئونگونگ ۲ نیز اواخر سال ۲۰۲۰ تحویل ارتش کره جنوبی گردید. نیروی دریایی نیز از آن در شناورهای خود استفاده و موشک را از پرتابگرهای عمودی شلیک می‌کند.
این موشک‌ها به سامانه‌های خود ایمنی نیز مجهز هستند. در سال ۲۰۱۹ یک مکانیک نظامی که مشغول کار روی یک پرتابگر بود اشتباها یک موشک را شلیک کرد. اما مکانیزم خود ایمنی موشک به سرعت فعال و موشک خود را نابود کرد.
کره جنوبی در سال ۲۰۲۱ این موشک را به نمایشگاه دفاعی دوبی آورد تا برای آن بازاریابی کند که در این کار موفق بود. به تازگی امارات قراردادی به ارزش ۳٫۳۶ میلیارد دلار با LIG Nex1 جهت به خدمت گیری چئونگونگ ۲ را به امضا رساند. نگرانی بابت موشک‌های بالستیک ایران و همچنین حملات حوثی‌ها از جمله دلایلی هستند که امارات را برای این خرید نظامی ترغیب نمودند. این کشور در ارتش خود سامانه‌های پدافند هوایی ساخت انگلیس، روسیه و آمریکا را در خدمت دارد که حال نمونه کره‌ای نیز به جمع آن‌ها می‌پیوندد.
و اما کره جنوبی طی سال‌های اخیر پیشرفت‌های بسیار در زمینه ساخت سامانه‌های پدافندی داشته و سعی بر این دارد تا بخشی از بازار را از دست روسیه در آورد. در سال ۲۰۱۷ سامانه پدافند هوایی کوتاه برد K30 بیهو (Biho) ساخت کره جنوبی با دو سامانه مشابه روسی تانگوسکا M1 و پنتسیر S1 رقابت و پس از شکست آن‌ها توسط ارتش هند که اصلی‌ترین خریدار تسلیحات روسی است، انتخاب شد. اقدامی که سبب اعتراض شدید روسیه گردید.
