به گزارش CNN فارسی خرس‌های آبی، که با نام خوک‌های خزه‌ای هم شناخته می‌شوند، از شاخه پوست‌اندازان هستند که در دسته سرسخت‌ترین موجودات روی زمین طبقه‌بندی می‌شوند به نحوی که می‌توانند تا ۳۰ سال بدون آب و غذا، در دمای نزدیک به صفر مطلق تا بالای جوش و حتی در خلاء در فضا و در مقابل امواج رادیو اکتیو زنده بمانند.
محققان پس از بررسی این صمغ ۱۶ میلیون ساله که در جمهوری دومینیکن کشف شده است، توانستند قسمت‌هایی از دهان و پنجه‌های سوزنی این خرس آبی را که ۲۰ تا ۳۰ برابر نازک‌تر از موی انسان است شناسایی کنند.
فیل باردن، پژوهشگر در موسسه فناوری نیوجرسی آمریکا، می‌گوید یافتن فسیل یک خرس آبی از رخدادهایی است که «یک بار در هر نسل» اتفاق می‌افتد.
وی افزود: «این موجودات باستانی هرچند در زمان آغاز رویش گیاهان روی زمین و انقراض دایناسورها همه جا بوده‌اند، با این حال برای دیرینه‌شناسان مانند شبح هستند چرا که تقریبا فسیلی از آن‌ها یافت نشده است.»
تا کنون دانشمندان تنها موفق به یافتن ۲ مورد فسیل این موجودات در روی زمین شده‌اند که مورد جدید سومین آن‌ها به شمار می‌رود. پژوهشگران می‌گویند فسیل خرس آبی جدید کامل‌ترین نمونه از میان سه فسیل موجود است.
پیدا کردن این جانوران کار ساده‌ای نیست چرا که اندازه آن‌ها تقریبا نیم میلیمتر است. در این مورد هم اگر برندان بودینوت، یکی از اعضای تیم تحقیق، توجهش به ناحیه کنار مورچه‌های داخل شیره درخت جلب نشده بود احتمالا هرگز آن‌ها را تشخیص نمی‌داد.
این جانور ۸ پا عمدتا از باکتری‌ها و جلبک‌ها تغذیه می‌کند و می‌تواند تا دمای منفی ۲۷۳ و مثبت ۱۵۱ درجه سانتی‌گراد را تحمل کند و زنده بما‌ند. علاوه بر آن ساختار بدن این جانوران به نحوی است که می‌توانند فشار شدید کف اقیانوس‌ها را تاب بیاورند و در محیط اسیدی یا تشعشعات اتمی نیز به زندگی ادامه دهند.
پیشتر در سال ۲۰۰۷ سازمان فضایی آمریکا، ناسا، تعدادی از آن‌ها را به ایستگاه بین‌المللی فضایی برد تا تاثیر خلاء را بر روی آن‌ها بسنجد و سپس تمامی آن‌ها را زنده و سالم به زمین بازگرداند.
تا کنون تقریبا ۱۳۰۰ گونه خرس آبی، که به دلیل سرعت حرکت کندشان به «کندرو یا تنبل» معروف هستند، در اعماق اقیانوس‌ها، روی تپه‌های شنی و خزه‌های آب شیرین کشف شده است.
