به گزارش CNN فارسی دانشمندان یک سیاره‌ی فراخورشیدی مانند مشتری را رصد کرده‌اند که به دور ستاره‌ای مرده که زمانی شبیه خورشید بوده، می‌گردد.
طبق مقاله‌ای که در نشریه‌ی «نیچر» (Nature) منتشر شده، یک کوتوله‌ی سفید در فاصله‌ی ۶۵۰۰ سال نوری از ما پیش‌نمایشی از آنچه قرار است ۵ میلیارد سال دیگر برای منظومه‌ی شمسی روی دهد، به تصویر می‌کشد.
هنگامی که یک ستاره‌ی کوتوله‌ی زرد مانند خورشید ذخایر هلیوم خود را تمام می‌کند، ابعاد آن بسیار بزرگ‌تر شده و با تبدیل به یک غول سرخ، سیارات قرار گرفته در مدارهای داخی خود را می‌سوزاند که درباره‌ی منظومه‌ی شمسی شامل عطارد، ناهید، زمین و مریخ می‌شود.
سپس بر اثر گرانش داخلی خود به یک کوتوله‌ی سفید یعنی ستاره‌ای کم‌نور به اندازه‌ی زمین و تقریبا نیمی از جرم اولیه‌ی خود، تبدیل می‌شود. اگرچه سرنوشت ستاره‌های داخلی با نابودی گره خورده است اما دانشمندان مطمئن نیستند که دقیقا چه اتفاقی برای سیارات دورتر می‌افتد.
اکنون گروهی از پژوهشگران با استفاده از تلسکوپ شماره ۲ «رصدخانه‌ی کک» (Keck Observatory) سیاره‌ای فراخورشیدی در حدود ۱٫۴ برابر اندازه‌ی مشتری را در حال چرخش در مداری مشتری-مانند به دور یک کوتوله‌ی سفید کم‌نور با حدود ۶۰ درصد جرم خورشید رصد کرده‌اند.
دانشمندان این کشف را با استفاده از روشی به نام لنز گرانشی انجام دادند که بر نسبیت عام اینشتین استوار است و زمانی ممکن می‌شود که هدف و یک جرم عظیم نزدیک‌تر، با زمین هم‌راستا شوند. در این صورت جرم نزدیک‌تر نور سوژه را خم می‌کند و به دانشمندان امکان می‌دهد تا آن را با تلسکوپ مشاهده کنند.
این تیم پژوهشی سعی کرد ستاره را پیدا کند اما در نهایت به این نتیجه رسید که ستاره، در حقیقت یک کوتوله‌ی سفید بسیار ضعیف است و نمی‌توان آن را مستقیم رصد کرد. دانشمندان پیش از این هم سیاره‌ی مانند مشتری را در اطراف یک کوتوله‌ی سفید مشاهده کرده‌اند اما مدار آن بسیار نزدیک‌تر بود و بنابراین یک نمونه‌ی عالی برای منظومه‌ی شمسی به‌شمار نمی‌رفت.
بر اساس یافته‌های تازه سیارات با مدارهای طولانی، احتمالا بیشتر از سیارات داخلی در کیهان رایج هستند. همچنین نشان می‌دهد که برخی از اجرام منظومه‌ی شمسی ممکن است از مرگ خورشید جان سالم به‌در ببرند.
«دیوید بنت» (David Bennett) نویسنده‌ی مقاله‌ی اخیر گفت: «آینده‌ی زمین ممکن است چندان خوشایند نباشد زیرا به خورشید نزدیک‌تر است. اما اگر پیش از آنکه خورشید زمین را طی فرآیند تبدیل شدن به غول سرخ در خود ببلعد، بشریت بخواهد به قمرهای مشتری یا زحل مهاجرت کند، ما همچنان در مدار گردش پیرامون خورشید باقی خواهیم ماند. هرچند نمی‌توانیم برای مدت طولانی به گرمای خورشید به‌عنوان یک کوتوله‌ی سفید وابسته باشیم.»
