به گزارش CNN فارسی ، این اتوبوس حامل کاروانی از مهندسان چینی که در مسیر رسیدن به محل ساخت نیروگاه برق آبی داسو در شمال پاکستان بودند ، انفجار رخ داد و ۱۳ نفر را کشت.
در ابتدا پاکستان و چین در مورد علت این حادثه اظهارات متناقضی منتشر کرده بودند. اسلام آباد ، نشت گاز ناشی از نقص مکانیکی را مقصر دانست، در حالی که وزارت خارجه چین آن را “حمله بمبی” خواند و با ابراز “شوک و محکومیت” از پاکستان خواست که عاملان آن را “به شدت مجازات کند”. این اختلاف باعث سردرگمی — و خشم — در رسانه های اجتماعی چین شد و برخی پاکستان را به “پوشاندن” حقیقت متهم کردند.
سپس، تا روز جمعه، لی کچیانگ، نخست‌وزیر چین، در تماس تلفنی خود با عمران خان، نخست‌وزیر پاکستان، این انفجار را یک “حمله تروریستی” توصیف کرد – که رسانه‌های دولتی چین آن را تاییدی از هر دو طرف در مورد ماهیت حادثه دانستند.
به گفته ژائو کژی، وزیر امنیت عمومی چین، چین تیمی از کارشناسان تحقیقات جنایی را برای پیوستن به این تحقیقات به پاکستان فرستاده است. اما آیا این کافی خواهد بود؟
همانطور که ردپای اقتصادی پکن رشد می کند، خطرات امنیتی نیز افزایش می یابد. بر اساس داده های منتشر شده توسط RAND Corporation، یک اندیشکده غیرانتفاعی مستقر در ایالات متحده، بیش از ۳۰۰۰۰ شرکت چینی در خارج از کشور مستقر هستند و سالانه بیش از ۱۰۰ میلیون شهروند چینی به خارج از کشور سفر می کنند.
آیا روزی پکن مجبور خواهد شد که دارایی های دفاعی خود را در خارج از کشور مستقر کند تا از آن شهروندان و شرکت ها محافظت کند؟
انفجار اتوبوس یکی از مرگبارترین حملات به اتباع چینی خارج از کشور در سال های اخیر است. در مواجهه با افزایش ناسیونالیسم در داخل، و افزایش تنش های ژئوپلیتیکی در خارج، پکن باید نشان دهد که در حفاظت از شهروندان چینی بدون آسیب رساندن به روابط با پاکستان، یکی از معدود متحدان نزدیک خود است.
ترجمه از سایت CNN
