به گزارش CNN فارسی، چین در حال آماده‌سازی ماموریت فضایی «ارت ۲.۰» (Earth 2.0) است، تلاشی از آکادمی علوم چین به منظور جست‌وجوی سیاراتی که می‌توانند میزبان حیات بشر باشند.
این فضاپیما در مراحل پایانی فاز اولیه طراحی به سر می‌برد و در صورتی که در جریان بازبینی هیئتی از متخصصان که برای ماه ژوئن برنامه‌ریزی شد، تایید شود، می‌تواند تا پایان سال ۲۰۲۶ ساخته و با موشک لانگ مارچ به فضا پرتاب شود.
دانشمندان برنامه‌های دقیق و با جزئیات بیشتر این ماموریت را اواخر ماه جاری منتشر خواهند کرد اما برخی اطلاعات آن از هم‌اینک نیز مشخص است.
ماهواره ارت ۲.۰ هفت تلسکوپ خواهد داشت که به مدت چهار سال، اعماق فضا را بررسی خواهند کرد. شش تلسکوپ صورت فلکی ماکیان (Cygnus-Lyra) را رصد می‌کنند که در حال حاضر نیز تلسکوپ فضایی کپلر آن را بررسی کرده است.
البته این تلسکوپ به‌جای مشاهده و رصدهای دوباره و تکراری، مبنای خوبی برای یافتن سیارات فراخورشیدی‌‌ــ اجرامی خارج از منظومه شمسی که ممکن است قابلیت میزبانی حیات داشته باشند‌ــ در اختیار دانشمندان می‌گذارد. ژیان ژه، اخترشناس سرپرست برنامه فضایی ارت ۲.۰ در رصدخانه نجومی شانگهای آکادمی علوم چین، در گفت‌وگو با نیچر اعلام کرد: «داده‌های قبلی کپلر به‌آسانی در دسترس‌اند زیرا ما داده‌های بسیار خوبی از آن‌جا داریم.»
ژه افزود: «ماهواره ما از لحاظ توان رصد آسمان می‌تواند از تلسکوپ کپلر ناسا ۱۰ تا ۱۵ برابر قدرتمندتر باشد.»
این تلسکوپ‌ها با تشخیص و شناسایی تغییرات در روشنایی یک ستاره که نشان می‌دهد سیاره‌ای از مقابل آن حرکت کرده است، دنبال سیارات دوردست می‌گردند. تلسکوپ‌های چندگانه ارت ۲.۰ که می‌توانند در هر لحظه ۱.۲ میلیون ستاره را در یک بخش ۵۰۰ درجه مربعی از آسمان رصد کنند، نسبت به تک‌تلسکوپ تعبیه‌شده در کپلر، میدان دید بسیار وسیع‌تری به این ماموریت فضایی می‌دهند‌ــ میدان دیدی پنج برابر وسیع‌تر از کپلر که قادر است ستاره‌های کم‌نورتر را نیز تشخیص دهد.
ابزار هفتم [نصب‌شده روی ارت ۲.۰] یک تلسکوپ ریزهمگرایی گرانشی برای شناسایی سیاراتی است که دور هیچ ستاره‌ای نمی‌گردند و همچنین [برای رصد] اجرام مشابه نپتون که از ستاره میزبان خود بسیار دورند. در صورت موفقیت، این نخستین تلسکوپ در نوع خود خواهد بود که از فضا کار می کند.
در حال حاضر، ۳۰۰ دانشمند و مهندس تنها در چین، در حال کار روی این پروژه‌اند اما امید می‌رود اخترشناسان بیشتری از سراسر جهان نیز به این برنامه پژوهشی بپیوندند.
اخیرا اعلام شد که تعداد سیارات فراخورشیدی کشف شده از ۵۰۰۰ فراتر رفته است. تلسکوپ فضایی کپلر ناسا که اکنون بازنشسته شده است، طی فاصله زمانی میان پرتاب خود در سال ۲۰۰۹ تا بازنشستگی در سال ۲۰۱۸، بیش از ۲۶۰۰ سیاره فراخورشیدی را کشف کرد و ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران یا تس (TESS) از زمان پرتابش در سال ۲۰۱۸، بیش از ۲۰۰۰ سیاره فراخورشیدی یافت.
تلسکوپ‌های آینده مانند تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن که در سال ۲۰۲۷ پرتاب خواهد شد و [رصدخانه فضایی] ارزیابی وسیع اتمسفری از راه دور فروسرخی سیارات فراخورشیدی سازمان فضایی اروپا (آریل) که در سال ۲۰۲۹ پرتاب خواهد شد، احتمالا سیارات بیشتری‌ــ و چه بسا حیات بیگانه را کشف خواهند کرد.
دکتر الکساندر ولشچان، استاد دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، در آن زمان اعلام کرد: «از نظر من، یافتن نوعی حیات در جایی [از کیهان] اجتناب‌ناپذیر است. به احتمال زیاد نوعی حیات ابتدایی.»
