ارسال این تلسکوپ فضایی یک روند حمل‌ونقل پیچیدهٔ ترکیبی در خشکی و دریا و هوا و فضا خواهد داشت. تلسکوپ فضایی جیمز وب تحولی بزرگ در دید انسان به سوی جهان هستی است و علاقه‌مندان همه امیدوارند که به تجربهٔ شکست تلسکوپ فضایی هابل ختم نشود.
این مجموعه فضایی بیش از ۱۰ میلیارد دلار قیمت دارد و باید برای رسیدن به مکان مناسب برای تصویربرداری، پروازی ۱.۵ میلیون کیلومتری انجام دهد.
جیمزوب در نقطهٔ لاگرانژی دو به کاوش فضا خواهد پرداخت. فاصلهٔ این تلسکوپ تا زمین فاصله‌ای بیش از فاصلهٔ ماه تا زمین است و به‌صورت پیچیده‌ای بین گرانش زمین و خورشید کنترل خواهد شد.
قطعات جیمز وب درون موشک به‌صورت تاشده قرار می‌گیرند و پیش از پرتاب و رسیدن به نقطهٔ موردنظر باید از هم باز شوند. این سیستم با ده‌ها بخش که باید درست به هم متصل شوند، از چالش‌های این سفر فضایی است. برخی کارشناسان این ماموریت را پیچیده‌ترین مأموریت علمی جهان تا کنون توصیف کرده‌اند.
این تلسکوپ با استفاده از نگاه فروسرخ درون ابرهای فضایی را خواهد دید که کمک زیادی می‌کند برای این‌که بشر بفهمد ستاره‌ها چگونه شکل گرفته‌اند. دانشمندان امیدوارند این تلسکوپ بتواند به سرنخ‌هایی از انفجار بزرگ دست پیدا کند.
این تلسکوپ شاید بتواند برخی از قوانین فیزیک را هم به چالش بکشد و علم بشر را یک مرحله به جلو حرکت دهد. حتی شاید این محصول فضایی بتواند فیزیک کوانتوم را نیز چند پله به جلو براند.
اولین مرحلهٔ عملیات ارسال جیمز وب از شهر ردوندو بیچ کالیفرنیا و تأسیسات نورثروپ گرومن آغاز می‌شود. این محصول در این مکان تا خواهد شد و درون محفظهٔ حمل‌ونقل ویژه‌ای قرار خواهد گرفت؛ اتاق خاصی که می تواند در برابر رطوبت، ارتعاشات و نوسانات دما از این وسیلهٔ پرارزش فضایی نگهداری کند. این اتاق یا محفظه را می‌توان به پیله برای کرم ابریشم تشبیه کرد.
این پیلهٔ فضایی به کشتی انتقال پیدا می‌کند و از راه کانال پاناما به جنوب می‌رود تا به منطقهٔ کارائیب برسد.
این سفر دریایی دو هفته طول خواهد کشید. محل پرتاب کورو در گویان فرانسه است؛ پایگاهی که در اختیار سازمان فضایی اروپاست. این پیلهٔ گران‌قیمت فضایی روی موشک آریان پنج می‌رود و بدین ترتیب چندین تن تجهیزات گران‌قیمت کاوش فضایی آمادهٔ پرتاب می‌شود؛ پرتاب به سمت شرق و روی اقیانوس اطلس.
مرحلهٔ دوم سفر برای رسیدن به فاصلهٔ ۱.۵ میلیون کیلومتری زمین و باز شدن آن در نقطهٔ مشخص‌شده از پیچیدگی‌های دیگر سفر است. در این زمان تلسکوپ مانند پروانه‌ای از پیلهٔ خود خارج می‌شود و اجزای خود را باز می‌کند و پنل‌های خورشیدی پس از باز شدن شروع به شارژ کردن باتری‌ها می‌کنند.
یکی از نکات مهم در این تلسکوپ سپر خورشیدی است تا آن را در برابر پرتوهای خورشیدی حفظ کند. سپر خورشیدی شامل هزاران بخش است که باید از هم باز شوند.
این تلسکوپ حدود یک ماه طول می کشد تا به نقطهٔ باز شدن برسد.در مرحلهٔ نهایی، آینهٔ اصلیِ ۶.۵ متری تلسکوپ باز خواهد شد که شامل ۱۸ قطعهٔ شش‌ضلعی است.
