به گزارش CNN فارسی ، در ایالات متحده، یک هواپیمای ترابری C-130A با پهپاد های آزمایشی X-61A Gremlin در آسمان به پرواز درآمد. به عقیده آمریکایی ها، انبوه پهپاد برتری نیرو در هوا را برای آنها فراهم می کند. تحولات مشابهی در روسیه نیز وجود دارد. مزایا و معایب چنین تاکتیک هایی چیست؟
نقش ویژه
همانطور که درگیری های اخیر نشان می دهد، هواپیماهای بدون سرنشین به سرعت در حال جایگزینی هواپیماهای سرنشین دار هستند. آنها شناسایی و ضربات تامین کرده و به عنوان مراکز ارتباطی عمل می کنند. مزایا واضح است: این کار ارزان تر است و هیچ چیز جان و زندگی خلبان را تهدید نمی کند.
اما اکثر پهپادهای نظامی مدرن برد کوتاهی دارند (به استثنای RQ-4 Global Hawkآمریکایی با برد حدود هزار کیلومتر). بنابراین مرکز کنترل هواپیماهای بدون سرنشین معمولا در نزدیکی منطقه جنگی قرار دارد. کافی است آن را نابود کنید و هواگرد ها فرو می ریزند. پنتاگون از سال ۲۰۱۴ برای حل این مشکل تلاش کرده است. از جمله با کمک پروژه Gremlins.
شرط اصلی: هواپیماهای بدون سرنشین باید برپایه هواپیمای سرنشین دار باشند و پس از انجام ماموریت جنگی باید به آن هواگرد برگردند. از سال ۲۰۱۸، این فناوری بر اساس پهپادهای آزمایشی X-61A آزمایش شده است. در نوامبر ۲۰۱۹، آیرودینامیک گرملین ها زیر بال یک هواپیما آزمایش شد. در ژانویه ۲۰۲۰، این پهپاد برای اولین بار از هواپیمای حامل جدا شد و به پرواز آزاد رفت. همانطور که توسط توسعه دهندگان تصور می شود، پس از انجام ماموریت جنگی، پهپاد به یک اسکله هوایی متصل می شود که توسط یک هواپیمای ترابری S-130A بوسیله کابل کشیده می شود و سپس پهپاد را به محفظه بار می کشاند.
با این حال، هر ۹ تلاش برای بازگشت به پایگاه ناموفق بود – تکان های بیش از حد مزاحم شد. فقط در حال حاضر امکان رفع آن بوجود آمده است.
جمع کردن در طول یک نیم ساعت
X-61A Gremlin یک پهپاد با بدنه ضخیم، بال مستقیم باریک و موتور توربوجت است. طول – ۴٫۲ متر، طول بالها – حدود ۳٫۵ متر. وزن برخاست ۶۸۰ کیلوگرم است که ۶۶ کیلوگرم آن محموله است. برد ۵۶۰ کیلومتر است. فوت و فنپروژه- امکان استقرار بر روی هواپیمای دوربرد است.
تیم کیتر، مدیر برنامه گرملین به خبرنگاران گفت: “در صورت موفقیت، نیروی هوایی ایالات متحده می تواند پهپادها را در لبه منطقه پدافند هوایی دشمن به هوا پرتاب کند. هواپیمای حامل خارج از منطقه مورد حمله باقی می ماند و انبوه پهپادهای پرتاب شده به آن در یک منطقه خطرناک برای خلبانان عمل خواهد کرد. به گفته کیتر، مرحله بعدی پرتاب آزمایشی چهار پهپاد به طور همزمان است. پس از آن هواپیما باید آنها را در نیم ساعت بازگرداند.
ناظران از پیش شروع به صحبت در مورد جنگ های آینده به عنوان نبرد بین گروه های پهپادهای ارزان قیمت کرده اند. اما پنتاگون انتظار دارد که پهپادها به عنوان نیروی پیشتاز پیشروی کنند، به اهداف اشاره نمایند، هواپیمای سرنشین دار را از اقدامات متقابل الکترونیکی پوشش دهند و همچنین بتوانند به آنها سوخت رسانی کنند.
قدرت یک انبوه
چنین فناوری هایی نه تنها در ایالات متحده در حال توسعه هستند. به طور خاص، شرکت روسی “کرونشتات” در حال کار بر روی سیستمی برای استفاده از انبوهی از پهپادها برپایه هوش مصنوعی است.
سرگئی بوگاتیکوف مدیر کل این شرکت توضیح می دهد: تمرکز اصلی بر افزایش هوش و آگاهی اطلاعاتی پهپادها است تا آنها بتوانند با کمترین مشارکت انسانی تصمیمات درستی بگیرند. در آینده، “دسته” بدون سرنشین قادر خواهد بود به طور مستقل اهداف تعیین شده را جستجو کرده و هدف قرار دهد و اطلاعات مربوط به آنها را به نیروهای متحدان منتقل کند.
“نکته منفی قابل توجه”
این امکان وجود دارد که شرکت “انبوه هوشمند” و “لانه های پرنده پهپاد” در عملیات های نیروهای زمینی، هوایی و دریایی حتمی شود.
ویکتور موراخوفسکی، سردبیر مجله “زرادخانه میهن” می‌گوید: “یک هواپیمای ترابری نظامی قادر است تعداد زیادی پهپاد کوچک را سوار کند و وظایف یک ستاد بالدار را با آنها انجام دهد.” پهپادها می توانند به هواپیمای حامل (مثلاً برای سوخت گیری) برگردند و دوباره به مأموریت بروند. به عنوان مثال، از “Gremlins” می توان به عنوان مهمات پرسه زن استفاده کرد. اگر هدف شایسته ای را پیدا نکنند، باز خواهند گشت.”
با این حال، به گفته وی، این فناوری دارای مشکلاتی است. مهمترین آنها آسیب پذیری هواپیمای حامل است: زمانی که امکان شکستن خطوط ضد هوایی و ضد موشکی اسکورت هواپیمای ترابری وجود داشته باشد، اصابت یک موشک ضدهوایی برای انهدام آن کافی است و سامانه‌های پدافند هوایی اس-۴۰۰ روسیه اهدافی را در مسافت تا ۴۰۰ کیلومتر را نابود می کنند.”
این کارشناس معتقد است: به این ترتیب شما فقط می توانید با دشمن بدون سیستم دفاع هوایی پیشرفته – به عنوان مثال، تروریست ها – مبارزه کنید. با این حال، در همان افغانستان، هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی تأثیر چندانی بر وضعیت به طور کلی نداشتند.”
