به گزارش CNN فارسي ، فردیناند مارکوس جونیور ، پسر دیکتاتور پیشین فیلیپین که پس از خیزش مردمی سال ۱۹۸۶ از حکومت کناره گرفت، در جریان انتخابات ریاست جمهوری اخیر این کشور با اختلافی چشمگیر نسبت به رقبای خود پیروز شد و خاندان مارکوس را پس از نزدیک به چهار دهه به قدرت بازگرداند.
دوشنبه ۹ مه، پیروزی قاطع مارکوس در انتخابات لزوما تضمینی بر این نیست که او رهبری محبوب یا موثر خواهد بود، اما دوران ریاست‌جمهوری وی را با قدرت آغاز می‌کند.
مارکوس در جریان مبارزات انتخاباتی جزئیات کمی درباره سیاست‌های خود در صورت انتخاب ارائه کرد. اما چیزی که او مشتاق آن است، از سرگیری برنامه توسعه زیرساختیِ «بساز، بساز، بساز» رئیس‌جمهوری پیشین دوترته است.
رئیس‌جمهور شدن مارکوس، که به پروژه‌های ساخت و ساز علاقه چشمگیری دارد، تکنوکرات ها و اقتصاددانان را به سوی دولت وی جذب خواهد کرد. این نکته مثبتی برای فیلیپین خواهد بود، چرا که این کشور عموما در رده دارندگان یکی از بدترین زیرساخت‌ها در آسیا طبقه‌بندی می‌شود.
یکی از نکات کلیدی که تحت حکومت مارکوس زیر ذره بین قرار خواهد گرفت این است که آیا فساد و پارتی بازی – که همین الان هم در فیلیپین مشکلات بزرگی هستند – در دوران ریاست جمهوری وی افزایش خواهد یافت یا خیر.
باید دید که آیا او این نگرانی های عمومی را تشخیص می‌دهد و طی هفته های آینده برای اطمینان بخشیدن به سرمایه‌گذاران خارجی اقدامات درست انجام می دهد، یا اینکه عمدتاً اعضای خانواده و رفقای نزدیک خود را در پست های کلیدی منصوب می‌کند و بر نگرانی سرمایه گذاران می افزاید.
مارکوس همچنین مایل است روابط نزدیک تری با چین برقرار کند. وام‌های با نرخ بهره پایین از چین می تواند به محدود کردن فشار مالی ناشی از پروژه های زیرساختی کمک کند. روابط نزدیک با چین همچنین به معنای کاهش روابط با متحد سنتی فیلیپین یعنی ایالات متحده خواهد بود.
