پاپ فرانسیس از بومیان کانادا عذرخواهی کرد

پاپ فرانسیس طی مراسمی با حضور رهبران بومی، بازماندگان مدارس شبانه‌‌روزی، بزرگان بومی کانادا گفت: «من اینجا هستم؛ زیرا اولین قدم زیارت توبه‌‌آمیز من در میان شما این است که دوباره استغفار کنم، یک بار دیگر به شما بگویم که عمیقا متاسفم.» او گفت: «آنچه ایمان مسیحی ما به ما می‌‌گوید این است که این خطای فاجعه‌‌باری بود که با انجیل عیسی مسیح ناسازگار است.» او تاثیرات مدارس شبانه‌‌روزی را «فاجعه‌‌بار» توصیف کرد. من متواضعانه برای شرارت بسیاری از مسیحیان علیه مردم بومی طلب بخشش می‌‌کنم. سفر شش روزه پاپ به کانادا در این هفته پس از آن صورت می‌‌گیرد که اخیرا صدها قبر بی‌‌نشان در چندین مکان مدارس شبانه‌‌روزی سابق کشف شد که همین امر باعث شد تا دولت و کلیسای کاتولیک پاسخگو شوند. ارمین‌‌اسکین که از سال ۱۸۹۵ تا ۱۹۷۵ فعالیت می‌‌کرد و توسط کلیسای کاتولیک اداره می‌‌شد، یکی از بزرگ‌ترین مدارس شبانه‌‌روزی کانادا بود. موسسات تحت حمایت دولت و تحت مدیریت کلیسا هدف‌‌شان جذب اجباری کودکان بومی بود برای فرهنگ‌‌پذیر کردن آنها با فرهنگ اروپایی بوده است.

بیش از ۱۵۰۰۰۰ کودک بومی از خانواده‌های خود جدا و به تحصیل در مدارس شبانه‌‌روزی آخرین دهه ۱۸۰۰ تا دهه ۱۹۹۰مجبور شدند. آنها مورد آزار گسترده جسمی، روانی و جنسی قرار گرفتند و از تکلم به زبان‌‌های بومی منع شدند و گمان می‌‌رود هزاران کودک در حین تحصیل جان خود را از دست داده‌‌اند. کمیسیون تحقیق فدرال، کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا (TRC) در سال۲۰۱۵ گفت که این سیستم به «نسل‌‌کشی فرهنگی» تبدیل شده است. دکتر ویلتون لیتل‌‌چایلد، یکی از بازماندگان مدرسه مسکونی ارمین‌‌اسکین که مدت‌ها خواستار عذرخواهی پاپ بود، به پاپ فرانسیس گفت: «شما راه طولانی را طی کرده‌‌اید تا در سرزمین ما با ما باشید و با ما در مسیر آشتی قدم بردارید به همین دلیل، ما حضور شما را گرامی می‌داریم و صمیمانه‌‌ترین استقبال را به شما تقدیم می‌‌کنیم.»

برای دهه‌ها، بازماندگان بومی از پاپ می‌‌خواستند که به خاطر نقش کلیسا در سوء‌‌استفاده‌هایی که در مدارس شبانه‌‌روزی روی داد، عذرخواهی کند. پاپ فرانسیس در ماه آوریل در سخنانی با یک هیات بومی که در اوایل سال جاری به رم سفر کرده بود، به‌دلیل «رفتار اسفناک» اعضای کلیسای کاتولیک در این موسسات عذرخواهی کرد. اما برخی از رهبران جامعه گفتند که پاپ باید عذرخواهی خود را درباره سرزمین‌‌های بومی به صراحت بیان کند. اولین کورکماز، یکی از بازماندگان مدرسه شبانه‌‌روزی «سِنتان» در انتاریو، یک موسسه بدنام که در آن کودکان بومی روی صندلی برقی شوکه شده بودند، گفت که او در روز دوشنبه احساسات متفاوتی را تجربه کرد. او تصریح کرد: «بخشی از من خوشحال است، بخشی از من غمگین است، بخشی از من بی‌‌حس است.» کورکماز در یک کنفرانس خبری گفت: «اما خوشحالم که آن‌قدر عمر کردم که شاهد این عذرخواهی باشم؛ اما همان‌طور که گفتم، من چیزی بیشتر از عذرخواهی می‌‌خواهم؛ زیرا انتظار ۵۰ساله برای عذرخواهی طولانی است.»