به گزارش CNN فارسی ، پولاک، ۴۵ ساله، که در والی فورج، پنسیلوانیا زندگی می کند، گفت: «من کاملاً متعجب شده بودم. من هیچ سرنخی نداشتم که او حتی کمی احساس ناراحتی می کند. وقتی از او در مورد آن قضیه ی دردناک سوال پرسیدم، او فقط می گفت که می خواهد از همه چیز فرار کند… اما من نمی دانستم این به چه معناست.”
پولاک پس از بردن او به یک مرکز بحران، که استفاده از تلفن را برای هر کسی که مراجعه می کند ممنوع کرده بود، فهمید که فشارهای رسانه های اجتماعی باعث افزایش اضطراب دخترش شده است.
منبع اصلی استرس او پس از تشخیص: وی منتظر است تا دوستانش پیام‌ها و عکس‌ها را در اسنپ‌چت هر چه سریع تز باز کنند و به پیام ها پاسخ دهند.
پولاک گفت: “این [برای دخترش] واقعاً اعتیاد آور شد – این حس که شما همیشه باید در آن محیط مجازی حضور داشته باشید، و همیشه باید به کسی پاسخ دهید تا دیده شوید یا حس کنید که وجود دارید.” دخترش مرتب به تلفنش نگاه می‌کرد و از حالت آرامش فاصله می گرفت و سپس از ماشین بیرون می‌رفت، و بقیه‌ی شب را فقط روی تختش با حالت ناراحتی میگذراند.»
پولاک برخی از کنترل های والدین گوشی را روشن کرد، اما دور زدن آنها برای دخترش آسان بود. او تلفن را برداشت اما نگران بود که این حرکت فقط دخترش را به فکر کشیدن دوباره به زندگی خود سوق دهد. او تلفن را پس داد تا دخترش را در یک برنامه اجتماعی دیگر، TikTok، «آرامش دهنده» ببیند – در واقع، آنقدر که «او به معنای واقعی کلمه ، معتقد است که بدون آن نمی‌تواند به خواب برود». همانطور که پولاک می گوید، دخترش «احساس گمشده ای می کند، مثلاً «من نمی دانم اگر در شبکه های اجتماعی نباشم با خودم چه کنم».
پولاک از جمله نسلی از والدینی است که دوران کودکی خود را با اپلیکیشن های رسانه های اجتماعی سپری نکردند و اکنون در تلاشند تا آسیب های بالقوه ای را که رسانه های اجتماعی می توانند بر سلامت روان فرزندانشان در حین بزرگ شدن داشته باشند، درک کرده و به آن ها پی ببرند.
ترجمه از سایت CNN
