به گزارش CNN فارسی، ناسا به زودی می‌تواند محموله‌های فضایی را از طریق نسل جدید سامانه‌های پرتاب [که شبیه به منجنیق است] به فضا پرتاب کند و امیدوار است که این کار، دسترسی به فضا را به طرز چشمگیری گسترش دهد.
سازمان فضایی ایالات متحده به منظور توسعه «سامانه پرتاب شتاب‌دهنده زیرمداری» و با این امید که نخستین پرواز آزمایشی مداری را در سال ۲۰۲۵ انجام دهد، با شرکت نوپای «اسپین‌لانچ» (SpinLaunch) مستقر در کالیفرنیا همکاری کرده است.
این پرتابگر از طریق چرخش یک بازوی فیبر کربنی با سرعت ۸۰۰۰ کیلومتر بر ساعت (۵۰۰۰ مایل بر ساعت) در یک محفظه فولادی خلاء با قطر ۹۱ متر کار می‌کند.
سرعت مافوق صوت، پرتابگر شامل ماهواره را به آسمان پرتاب می‌کند و به آن امکان می‌دهد تا به‌مراتب سریع‌تر از موشک‌های معمولی به مدار برسد.
محموله پرتاب شده زمانی که از استراتوسفر عبور می‌کند و بالاتر می‌رود، مقدار کمی نیروی محرکه به کار می‌گیرد تا نیروی پیشران نهایی را برای رسیدن به موقعیت مورد نظر در مدار فراهم کند.
اسپین‌لانچ می‌گوید این سامانه به هیچ پیشرفت خاص و بنیادینی در علم مواد یا فناوری‌های نوین نیاز ندارد و می‌تواند با استفاده از سخت‌افزارهای صنعتی موجود و مواد معمول در دسترس ساخته شود.
[این سامانه پرتاب] در صورت موفقیت‌آمیز بودن، هزینه ارسال محموله‌ها به مدار را به میزان قابل‌توجهی کاهش خواهد داد.
جاناتان یینی، پایه‌گذار و مدیرعامل اسپین‌لانچ، می‌گوید: «اسپین‌لانچ پرواز زیرمداری بی‌همتا و خدمات آزمایشی با سرعت بالا عرضه می‌کند، و توافقنامه اخیر پرتاب با ناسا نقطه‌عطف مهمی است، زیرا اسپین‌لانچ تمرکز خود را از توسعه فناوری به پیشنهادهای تجاری تغییر می‌دهد.»
«آنچه در آغاز به عنوان یک ایده نوآورانه برای دسترسی بیشتر به فضا مطرح شده بود، اینک به شکل یک روش و رویکرد فنی رشد‌یافته (mature) و سرنوشت‌ساز و تعیین‌کننده (game-changing) برای پرتاب‌های فضایی تحقق یافته است.»
اسپین‌لانچ نخستین پرواز آزمایشی سامانه پرتاب خود را در اکتبر ۲۰۲۱ از مجموعه آزمایشی خود در پایگاه فضایی آمریکا در نیومکزیکو انجام داد. از آن زمان، اجسامی با سرعتی بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر بر ساعت به آسمان پرتاب شده‌اند؛ هرچند هنوز هیچ یک از آن‌ها به مدار نرسیده است.
اسپین‌لانچ در بیانیه‌ای اعلام کرد: «اسپین‌لانچ از طریق این راه‌حل‌های فضایی آماده به کار، به مشتریان کمک می‌کند تا [آن دسته از] محدودیت‌های هزینه، زمان و پیچیدگی کنونی موجود در مدل‌های تجاری مرتبط با فضا را حذف کنند، و در نهایت دسترسی ارزان‌تر و قابل ارتقا به فضا را فراهم می‌کند.»
