به گزارش CNN فارسی ، در دنیای مافیای تجارت هروئین، «شکست» یعنی مواجه‌شدن با عواقب خشونت‌آمیز و هیچ‌کس از آن مستنثی نیست.
سپاه که نمی‌دانست چگونه محموله‌های توقیف‌شده هروئین را از آذربایجان بازپس بگیرد، رزمایش‌های نظامی خود را در نزدیکی مرزهای این کشور آغاز کرد. دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی نیز با طرح ادعای «عدم تحمل اسرائیل در نزدیکی مرزهای خود» به کمک سپاه شتافت.
«جاده ابریشم» که به دلیل فعالیت‌های سپاه می‌باید «جاده هروئین» نامیده شود، یکی از شاهرگ‌های ارتباطی شرق و غرب است. سپاه از این مسیر برای قاچاق هروئین استفاده می‌کند.
مسیرهای واقع در غرب دریای خزر و آسیای مرکزی که به شبه‌جزیره بالکان منتهی می‌شود، از شاهرگ‌های اصلی قاچاق و محل تغذیه خلافکاران شبکه توزیع‌کننده مواد مخدر در غرب است.
با اعمال مقررات سختگیرانه توسط کشورهای هم‌جوار این مسیر، قاچاق مواد مخدر از مسیرهای دیگر مانند ترکیه و هند کاهش یافته است.
سپاه پاسداران ایران برای جلوگیری از توقف محموله‌های مواد مخدر توسط کشورهای هم‌جوار این مسیر، با حمایت ضمنی از جنبش‌های سیاسی خرابکار اسلام‌گرا، تلاش کرده تا بتواند بر سیاست‌های داخلی این کشورها تاثیر بگذارد. در مقابل، این کشورها اعتراض خود را نسبت به این دخالت‌ها به مسکو اعلام کرده‌اند.
سپاه در شبه‌جزیره بالکان
دامنه تجارت موادمخدر سپاه تا جمهوری کوزوو گسترش یافته است.
کوزوو به عنوان کشوری که در گذشته «نظامی کمونیستی» بر آن حاکم بوده است، شمار زیادی از مساجد جدید و «جریان ساز» را میزبانی می‌کند. برخی از آن‌ها توسط ایران حمایت می‌شوند. برنامه بلند مدت تهران این است که از طریق «اسلام سیاسی» کوزوو را به افغانستانِ اروپا تبدیل کند.
سپاه پاسداران ایران در طول جنگ کوزوو (۱۹۹۹-۱۹۹۸) با ارسال محموله‌های اسلحه به «ارتش آزادی‌بخش کوزوو» از آن‌ها حمایت می‌کرد.
سپاه همچنین در طول جنگ یوگسلاوی (۲۰۰۱-۱۹۹۲) با ارسال برخی نیروهای خود به بوسنی، مجاهدین رزمنده بوسنی را آموزش می‌داد و از مسلمانان بوسنی در برابر نیروهای صرب بوسنی حمایت می‌کرد.
علاوه بر آن، با اجازه دولت کلینتون، تهران تجهیزات گسترده نظامی مانند تفنگ‌های تهاجی، مهمات، خمپاره‌انداز، سلاح‌های ضد تانک و موشک‌های زمین به هوا را برای رزمندگان بوسنی تأمین می‌کرد.
