پژوهش دانشگاه کالج لندن نشان می‌دهد که ثروتمند ترین افراد نسبت به فقیرترین افراد، طول عمر بسیار طولانی‌تری را فارغ از بیماری و معلولیت خواهند داشت.
در این پژوهش که در ژورنال گرونتولوژی منتشر شده، آمده است گرچه تفاوت چندانی میان نرخ امید به زندگی در کشورهای بریتانیا و ایالات متحده وجود ندارد، میزان ثروت تاثیر قابل توجهی بر طول عمر افراد شرکت‌کننده در این تحقیق داشت.
این آمار نشان می‌دهد در سن ۵۰ سالگی، ثروتمندترین مردان بریتانیایی و امریکایی حداقل ۳۱ سال یا بیشتر در صحت و سلامت زندگی می‌کنند در مقایسه با فقیرترین افراد که تنها ۲۲ تا ۲۳ سال ادامه زندگی در کمال صحت را انتظار می‌کشند.
در همین حال زنان ثروتمند در ایالات متحده و بریتانیا ۳۳ سال یا بیشتر در کمال سلامتی زندگی می‌کنند در حالی که زنان فقر ۲۴ تا ۲۵ سال در اوج سلامتی زندگی می‌کنند.
این محققان گفتند: «نابرابری در امید به زندگی سالم در هر دو کشور به میزان مشابهی وجود دارد. در هر دو کشور اقدامات مورد نظر برای کاهش نابرابری سلامت افراد باید متمرکز بر افراد فقیر و طبقات اجتماعی-اقتصادی پایین‌تر جامعه شود.»
اطلاعات این پژوهش در سال ۲۰۰۲ جمع‌آوری شده و شرکت‌کنندگان آن طی دهه آینده زیر نظر بودند تا صحت و سلامت آنها بررسی شود.
دکتر پائولا زانینوتو، نویسنده ارشد این گزارش از دانشگاه کالج لندن گفت: «گرچه امید به زندگی معیار مفیدی برای سنجش صحت و سلامت است، برابری کیفیت زندگی با پا به سن گذاشتن ما نیز از اهمیتی اساسی برخوردار است. با اندازه گیری امید به زندگی ما به تخمینی از میزان سال‌هایی که در سلامت خوب و به دور از بیماری و معلولیت سپری خواهند شد، دست می‌یابیم. پژوهش ما به نکته‌ای منحصر به فرد در درک ما از میزان نابرابری در امید به زندگی سالم میان کشورهای بریتانیا و ایالات متحده اشاره دارد که از نظام‌های بهداشتی بسیار متفاوتی بهره می‌برند.»
این یافته بعد از داده‌های اخیر اداره ملی آمار منتشر شد که اظهار داشت ثروت افراد متمول در بریتانیا با سرعتی چهار برابر دارایی افراد فقیر در حال رشد و توسعه است.
بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸ این آمار نشان داد میزان کل ثروت بریتانیا با ۱۳ درصد افزایش به ۱۴.۶ میلیارد پوند رسیده است که دلیل عمده آن افزایش ارزش ملک و املاک و ارزش حساب‌های صندوق بازنشستگی شهروندان بوده است.
در همین حال، ده درصد از ثروتمندترین افراد بریتانیا شاهد افزایش ۱۱ درصدی ارزش دارایی خود بودند در حالی که این مقدار برای فقیرترین قشر جامعه تنها ۳ درصد بوده است.
