به گزارش CNN فارسي ، بسیاری از زنان از شب اول عروسی خود هراس دارند و برای اینکه در هر صورت آنها را باکره تلقی کنند، تن به عمل‌های پرهزینه و دردناک می‌دهند تا چیزی که هرگز وجود نداشته را بازسازی کنند. بدین ترتیب این چرخه دروغ به اشتباه و به خواست نظام مردسالارانه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود تا جایی که زندگی در جوامع پیشرفته نیز مانع آن نشده است. خوشبختانه با افزایش سطح آگاهی مردم در ایران کمپینی برای ممنوعیت تست باکرگی با هزاران امضا شکل گرفته است.
در بررسی سایت‌هایی که در آنها برخی پزشکان سودجو وجود پرده بکارت را تایید کرده و با تشریح عکس‌های جعلی سعی در اثبات آن دارند، می‌توانید در پایان مقالات، تبلیغات برای “ترمیم پرده بکارت” را مشاهده کنید.
زنان در بیشتر موارد ماجرای “ترمیم پرده بکارت” را از خانواده خود مخفی می‌کنند و باید به تنهایی هزینه جراحی را پرداخت و جایی مطمئن برای دوره نقاهت خود پیدا کرده یا درد پس از عمل را با سکوت تحمل کنند.
عمل “ترمیم پرده بکارت” در آلمان به ندرت توسط پزشکان زیبایی و زنان، بنا به درخواست مراجعه‌کننده و با هزینه‌های کلان انجام می‌شود.
در تماس ما با مطب شمار زیادی از جراحان زیبایی و زنان و زایمان در آلمان، بیشتر آنها بر امتناع از انجام عمل ترمیم پرده بکارت تأکید ورزیده، هر چند این کار را غیرقانونی ندانستند.
تست باکرگی مبنای علمی ندارد
دکتر سحر مطلبی، پزشک ایرانی مقیم سوئد، در گفت‌وگو با دویچه وله فارسی می‌گوید: «پرده بکارت که در زبان انگلیسی “هایمن” نامیده می‌شود، یک لغت یونانی به معنی غشا است که در واقع جنسی از پوست است و برخلاف باور عمومی در بیشتر زنان تمام کانال واژن را نمی‌بندد و تقریبا شکل واحدی ندارد و به فرم‌های مختلف است که به‌طور طبیعی باید دارای سوراخی در مرکز باشد تا اجازه خروج خون قاعدگی را بدهد. در موارد نادر که این غشا بسته است، نیاز به جراحی برای خروج خون قاعدگی است. این غشا در بیشتر زنان فاقد عروق خونی است و به دلیل خاصیت الاستیکی که دارد پاره نمی‌شود، بلکه کش می‌آید. خونریزی که به‌عنوان اولین نزدیکی گزارش می‌شود، بیشتر به دلیل پارگی و سایشی است که در جداره واژن به‌خصوص در نزدیکی‌های خشن ایجاد می‌شود.»
او در ادامه می‌گوید: «هایمن دارای شکل ثابتی نیست و به همین دلیل مراکز علمی معتبر دنیا راهنمایی برای انجام تست باکرگی ارائه نمی‌دهند، چون از لحاظ علمی از روی شکل هایمن امکان تشخیص اینکه سکس صورت گرفته یا خیر، وجود ندارد. این غشای ارتجاعی بعد از سکس به حالت قبلی خود باز می‌گردد.»
در سال ۲۰۱۸ سازمان بهداشت جهانی بیانیه‌ای در مورد “پرده بکارت” صادر کرد با تاکید بر اینکه تست‌های باکرگی بنا بر مطالعات گسترده، فاقد اعتبار و ارزش علمی و نقض حقوق بشر در خصوص افراد مورد معاینه محسوب می‌شود. انجمن‌های علمی پزشکان بسیاری از کشورها پیشنهاد می‌کنند که از به‌کارگیری عنوان “پرده بکارت” برای این غشا به‌خصوص توسط پرسنل سلامت خودداری شود، زیرا چنین پرده‌ای با این عملکرد در آناتومی اندام زن وجود ندارد و به جای آن از عناوین دیگری که مفهومی معادل دریچه کانال واژن را القا می‌کند استفاده شود تا این اصلاح فرهنگی به وجود بیاید. عمل “ترمیم” هایمن در واقع ایجاد یک برش در دهانه واژن و بعد چین درست کردن از پوست آن ناحیه با بخیه زدن است به شکلی که به هنگام نزدیکی منجر به پارگی و خونریزی شود.
بازآفرینی توهمی که نیاز جامعه است
دکتر مطلبی تصریح می‌کند: «پزشکان در واقع به یک نیاز کاذب جامعه پاسخ می‌دهند که هم برایشان درآمدساز است و هم بسیاری از زنان را که در معرض یک آسیب فرهنگی هستند، می‌رهاند. درنتیجه، “ترمیم هایمن” در جامعه‌ای که مزیتی را بر پایه دروغ می‌پسندد، کار غیراخلاقی نیست، بلکه بازآفرینی توهمی است که وجود ندارد، ولی جامعه آن را طلب می‌کند، مثل جراحی زیبایی بینی.»
در حقوق جزایی ایران “ترمیم پرده بکارت” جرم‌انگاری نشده است. اما اگر در مراجع حقوقی، مردی همسرش را که مدعی عدم رابطه جنسی پیش از ازدواج بوده متهم به “فریب در ازدواج” کند و خلاف ادعای زن نیز ثابت شود، چنانچه “ترمیم هایمن” صورت گرفته باشد، آن وقت پزشک ترمیم‌کننده با مسئولیت کیفری مواجه شده و به عنوان “مباشرت در جرم” مشمول مجازات می‌شود.
ترمیم هایمن در اروپا و آمریکا هم به‌خصوص برای جمعیت مسلمان، بنا به درخواست متقاضیان، انجام می‌شود.
هزینه‌های کلان در خدمت چرخه دروغ
به نظر می‌رسد ایرانی‌های ساکن آلمان به خوبی خود را با شرایط فرهنگی جامعه وفق داده‌اند و میان آنان مسئله “ترمیم پرده بکارت” به ندرت وجود دارد.
یک زن ایرانی ساکن آلمان در این خصوص می‌گوید: «کسی که به دنبال ترمیم پرده بکارت در آلمان است، بهتر است به دنبال ترمیم طرز تفکر و عزت نفس خودش برود. کسی که حرمت و آبروی خودش را وابسته به پرده بکارت می‌بیند، مستحق هر بلایی است که مردهای دیکتاتور سرش بیاورند.»
زن ایرانی دیگری نیز به مردهایی اشاره می‌کند که با وجود اقامت در آلمان، از ایران همسر اختیار می‌کنند، زیرا “برایشان پرده بکارت اهمیت دارد”.
همه زنان مهاجر اما مانند زنان ایرانی نیستند. یک زن مهاجر ساکن آلمان که برای “ترمیم پرده بکارت” به پزشک زنان در هامبورگ مراجعه و برای این عمل جراحی مبلغ چهار هزار یورو پرداخت کرده است، می‌گوید: «پزشک به من گفت که بهتر است راستش را به شوهرم بگویم، اما من اصرار داشتم این عمل را انجام دهم، زیرا در فرهنگ ما این موضوع برای مردان قابل پذیرش نیست و زندگی من در آینده دچار مشکل خواهد شد.»
زن دیگری می‌گوید که پزشکی برای باصطلاح ترمیم پرده بکارت او هفت هزار یورو طلب کرده بوده، «اما راههای ارزان‌تر دیگری هم برای حل مشکل وجود دارد که یکی از آنها استفاده از “کپسول بکارت مصنوعی” است. این کپسول نیم ساعت قبل از رابطه در داخل رحم گذاشته می‌شود که به مرور جذب بافت درونی رحم شده و رنگی که شبیه خون است از کپسول خارج می‌شود». اما او تاکید می‌کند: «ریسک این روش بالاست، زیرا ممکن است کپسول عمل نکند». او در ادامه می‌گوید: «با خانمی صحبت کردم و او به من یاد داد که یک برنامه همخوابی قبل از ازدواج در روز سوم قاعدگی ترتیب دهم و در این صورت خونریزی خواهم داشت و من نیز چنین کردم و مشکلی پیش نیامد.»
گر چه در سایه مبارزات و تلاش‌های روشنگرانه فعالان حقوق زن، هر روز بر شمار مخالفان “ترمیم پرده بکارت” یا تست بکارت افزوده می‌شود، اما هنوز هم این پدیده در میان زنان بسیاری از کشورها، بخصوص در کشورهای مسلمان‌نشین، از بین نرفته است و آنان برای رسیدن به حقوق مسلم خود راهی طولانی در پیش دارند.
