روایت یک شاهد عینی از چین

من که به پنجره‌ام چسبیده بودم کارکنان مجری سیاست کووید صفر را در خیابان تماشا می‌کردم که با نام مستعار «دا بای» یا «سفید بزرگ» شناخته می‌شوند. آنان شروع به فریاد زدن از طریق مگافون در یک تقاطع می‌کردند و بیانیه‌هایی را اعلام می‌کردند.

همان طور که مشخص شد آنان ساکنان را برای آزمایش احضار می‌کردند و دستور فوق العاده مقام‌های شانگ‌های را برای آزمایش کل شهر در یک روز اجرا کردند. دستورالعمل و نسخه بازی کووید صفر چین اساسا این است: همه را آزمایش کنید. موارد مثبت را قرنطینه کرده و افرادی که با آنان تماس نزدیک داشته‌اند را در بیمارستان‌ها بستری یا به پناهگاه‌های بزرگ و موقت موسوم به «فانگ کانگ» انتقال دهید این کار را به قدری تکرار کنید تا میزان ابتلا به کووید به رقم صفر بازگردد.

افراد از طریق یک کد سلامت دیجیتال روی تلفن های‌شان با این رژیم مرتبط هستند که نتایج آزمایش، مکان و حتی خرید دارو‌های مرتبط با کووید-۱۹ را ردیابی می‌کند. اپلیکیشن نصب شده روی گوشی به طور خودکار به آنان یک وضعیت خطر سبز، زرد یا قرمز را اختصاص می‌دهد که تعیین می‌کند آیا می‌توانند در اطراف حرکت کنند در خانه محدود شده‌اند یا قرنطینه هستند.

نحوه به دست آوردن و حفظ وضعیت سبز که یک آرزو محسوب می‌شود می‌تواند پیچیده و مبهم باشد. هر شهر سیستم خاص خود را دارد و داده‌ها با پلیس به اشتراک گذاشته می‌شود. یکی از مسافران در یک گروه پیام رسان فوری وی چت می‌گوید: «این شبیه یک رمان از کافکا است»! همه ما به سمت پکن که به دلیل قوانین ورود بسیار سخت گیرانه شناخته می‌شود حرکت کردیم.

نتایج سیاست کووید صفر در شانگ‌های وخیم و تراژیک بوده اند. با اولویت بیمارستان‌ها برای بیماران کووید -۱۹ مرگ و میر افراد مبتلا به بیماری‌های دیگر افزایش یافت. یکی از پرستاران شانگ‌های پس از این که بیمارستان محل کارش از پذیرش او خودداری ورزید جان‌اش را از دست داد. یکی از کاربران شانگ‌های با پیوستن به انبوه شکایات آنلاین می‌گوید: «شما می‌توانید گرسنگی بکشید، اما نمی‌توانید از کووید بمیرید». نارضایتی عمومی به دلیل شرایط مراکز قرنطینه با ۴۰ هزار تخت و سیاستی که بعدا تنظیم شد و والدین و فرزندان مبتلا به کووید را از یکدیگر جدا می‌ساخت افزایش یافت.

با شروع اعتراضات پراکنده ضد قرنطینه کمیته حزب کمونیست شانگ‌های بیانیه‌ای سرگشاده صادر کرد و از همه اعضای حزب خواست که «جرات نشان دادن شمشیر را داشته باشند» و علیه «شایعات» اقدام کنند. با این وجود، بسیاری از نظرات آنلاین حاکی ازعدم اعتماد به رهبران محلی است.

یک نفر در فضای مجازی که مدعی بود عضو حزب کمونیست چین است پرسید: «اگر توده‌ها حاضر به اعتماد به ما نباشند آیا آینده‌ای برای دولت شانگ‌های وجود خواهد داشت»؟

در همین حال، مقام‌های پکن به شانگهای دستور دادند رویکرد خود را تشدید کرده و ۲۰۰۰ پرسنل پزشکی از ارتش و ۳۰۰۰۰ پرسنل دیگر از استان‌ها را به شانگ‌های اعزام کردند. روز جمعه، در حالی که وزارت امور خارجه ایالات متحده به شهروندان آمریکایی هشدار داد که به شانگ‌های سفر نکنند من و همسرم نتایج آزمون لحظه آخری و کد‌های سبز ارزشمند مورد نیاز برای سوار شدن به قطار به پکن را دریافت کردیم. همان طور که قطار سریع السیر از شهر خارج می‌شد و از زمین‌های سرسبز شمال عبور می‌کرد و به استان جیانگ سو می‌رفت من پیام‌های شادی را برای فرار با دیگران در گروه وی چت خود که به پکن می‌رفتم رد و بدل کردم. اما این شادی کوتاه مدت بود.

با تعویض قطار در نانجینگ، مسافران شانگ‌های در محاصره تعداد زیادی پلیس با تجهیزات محافظ شخصی قرار گرفتند که کارت‌های شناسایی و پاسپورت‌های ما را ضبط کردند و ما را در خطوط شلوغ برای یک فرآیند ثبت نام پر هرج و مرج و طولانی مدت قرار دادند. با جر و بحث و داد و فریاد بر سر یکدیگر، پلیس راهنمایی روشنی نداشت و به ما چیزی ارائه نکرد. پس از این که ما و بسیاری دیگر را مجبور کردند که قطار‌های خود را از دست بدهیم آنان شروع به قرنطینه کردن مسافران سرگردان از شانگهای کردند.

شبکه کشنده نانجینگ نشان داد که استان‌های دیگر تا چه اندازه مستاصل هستند تا از سرایت شیوع بیماری شانگ‌های به نواحی خود جلوگیری کنند. در نهایت موفق شدم پاسپورت های‌مان را پس بگیرم و از یک اپلیکیشن تلفن برای خرید بلیط‌های جدید به سوی شمال استفاده کردم. در ۲۴ ساعت بعد، دو بار دیگر بازداشت شدیم.

در شهر شوژو در شمال جیانگ سو کارکنان مجری قرنطینه ما را یک شب در یک منطقه حصارکشی شده بیرون ایستگاه نگه داشتند جایی که در پیاده رو خوابیدیم. روز بعد ما خود را به پکن رساندیم، اما تا آن زمان کد‌های سبز پکن ما زرد شده بود. بنابراین، ما دوباره برای چندین ساعت توسط پلیس در ایستگاه پکن بازداشت شدیم.

یک مقام وزارت خارجه امریکا به ما برای آزاد شدن و گذراندن قرنطینه ۱۴ روزه دیگر در هتل کمک کرد. تقریبا بلافاصله پس از آن، تلفن‌های ما با ده‌ها تماس از نانجینگ، شوژو، تیانجین و پکن شروع به زنگ زدن کردند همه شهر‌هایی که پس از ترک شانگ‌های از آن عبور کرده بودیم. خبر رسید که ممکن است در معرض یک مورد مثبت ابتلا به کووید -۱۹ قرار گرفته باشیم و ممکن است به یک مرکز قرنطینه متمرکز منتقل شویم.

در چین امروز قرار گرفتن در معرض تماس‌های پلیس و قرنطینه غیرارادی هر زمان ممکن است رخ دهد. با این وجود، پس از یک آزمایش منفی دیگر کووید-۱۹ به ما اجازه اقامت در هتل داده شد.