سیصد تن از شخصیت های سیاسی و اجتماعی عراق، در همایشی که روز گذشته (آدینه) در شهر اربیل در اقلیم کردستان عراق برگزار گردید، از دولت بغداد خواستار شدند یهود ستیزی و اسرائیل ستیزی را که سال ها و قرن ها بر آن سرزمین مسلط بوده کنار گذارند و به یهودیان اخراج شده از عراق حق بازگشت بدهند و اسرائیل را به رسمیت شناسند و با این کشور، همانند برخی دیگر از ممالک عربی روابط دوستی و همکاری برقرار سازند.
وزیر خارجه اسرائیل، یائیر لپید از این فراخوانی به گرمی استقبال کرد و آن را نشان دیگری از بیداری اعراب و گزیدن راه درست در مسیر تامین رفاه خویش و سعادت مردم منطقه دانست.
در این همایش در شهر اربیل، نه تنها شماری از شخصیت های سیاسی و تلاشگران اجتماعی کرد شرکت کردند، بلکه نمایندگان شیعه و سنی از نقاط دیگر عراق نیز به آن جا آمده بودند.
سخنرانان، همگی تاکید کردند که یهودیان بخش جدایی ناپذیری از تاریخ کشور عراق و تمدن آن از دوران باستان بوده اند و اخراج آنان از عراق، در اعتراض به اعلام استقلال اسرائیل، به اقتصاد، فرهنگ و اجتماع عراق آسیب رساند.
یهودیان در دوهزار و پانصد سال پیش، توسط امپراتوری بابل، به عراق امروز تبعید شدند و کوروش کبیر آنان را آزاد ساخت و اجازه داد به سرزمین پدری خود، یعنی خاک اسرائیل باز گردند. ولی شماری از یهودیان به علل مختلف در عراق باقی ماندند و به یکی از مراکز اندیشه و ایمان یهود مبدل گردیدند و آثار دینی مهمی را در آن جا به وجود آوردند.
در قرن بیستم، یهودیان در اقتصاد و علم و صنعت عراق نیز بسیار فعال بودند. ولی یهودستیزی که در آن سرزمین ، همانند بسیاری دیگر از جوامع عربی و اسلامی ریشه دارد، موجب همکاری گروهی از هیتلر پرستان عراق با حکومت نازی در آلمان گردید که یهودیان بغداد را مورد تهاجم قرار دادند و شماری از آنان را به قتل رساندند.
در سال ۱۹۴۸ میلادی، همزمان با اعلام استقلال اسرائیل، حکومت عراق دستور اخراج یهودیان آن کشور را صادر کرد و یهودیان، تقریبا با دست خالی به ایران پناه بردند و با همکاری ایرانیان توانستند به اسرائیل و یا کشورهای دیگر نقل مکان کنند.
اکنون نسل جدیدی در عراق رشد کرده که نه تنها خواهان بازگشت این یهودیان، به هدف رونق بخشیدن به اقتصاد و فرهنگ آن کشور است، بلکه خواستار به رسمیت شناختن اسرائیل می شود، تا عراق در بازسازی خود بتواند از همکاری و تجربیات اسرائیلیان برخوردار گردد و یک خصومت بیهوده و زیان آور به پایان برسد.
این همایش با یاری نهادی به نام “مرکز آزادی ارتباطات” که مقر آن در نیویورک است برگزار شد و شرکت کنندگان در آن شخصیت های شیعه، سنی و کرد بودند که خواهان پایان بخشیدن به بحران و هرج و مرج در کشور خویش هستند و می خواهند عراق را به مسیر صلح و آشتی باز گردانند تا عراق به دوران رفاه و شکوفایی باز گردد.
در بیانیه ای که در پایان این همایش انتشار یافت، آمده است که شرکت کنندگان، خواهان پیوستن عراق به پیمان صلح اسرائیل و کشورهای عرب، موسوم به “پیمان ابراهیم” هستند و همچنین خواهان آنند که ممنوعیت ارتباط و داد و ستد با اسرائیلیان لغو شود و دو کشور روابط عادی برقرار سازند و یهودیان به عراق باز گردند و عراقی ها از تجربه اسرائیل برای ساخت کشور خود یاری بگیرند.
این بیانیه همزمان با سالروز آغاز جنگ ایران و عراق انتشار یافته که حتی اگر جنبه اتفاقی داشته باشد، یک همزمانی نمادین است. خمینی می خواست از طریق اشغال خاک عراق، خود را به مرز اسرائیل، به هدف نابودی این کشور نزدیک کند و اکنون گروه هایی از شخصیت های عراقی آشکارا خواهان صلح با اسرائیل هستند.
امضا کنندگان بیانیه می نویسند که عراق با اخراج یهودیان، رگ حیاتی خود را قطع کرد و اکنون باید آن را برگرداند.
یکی از شخصیت های شرکت کننده به نام “الحردان” نوشت: با برگزاری همایش اربیل، یخ دوری از اسرائیل را شکستیم و اکنون هنگام آن است که گفتگوهای رو در رو و مستقیم با اسرائیل را نیز پایه ریزی کنیم.
یائیر لپید وزیر خارجه اسرائیل در واکنش به این همایش گفت: از هدف های عمده دولت اسرائیل آن بوده و هست که پیمان ابراهیم گسترده تر شود و شمار بیشتری از کشورهای عرب را در برگیرد و هرگونه تلاشی در این زمینه، مورد حمایت قاطع دولت اورشلیم قرار دارد.
