به گزارش CNN فارسی گورنه متولد ۱۹۴۸ در زنگبار است؛ مجمع الجزایری در سواحل شرقی آفریقا که اکنون بخشی از تانزانیا است. او که در میان رمان نویسان مشهور جهان جای گرفته، یک پناهجوی پیشین است که در سال ۱۹۶۰ میلادی (زمانی که تنها ۱۸ سال داشت) در پی کودتای خونین تانزانیا مجبور به فرار از کشورش و پناه آوردن به انگلستان شد.
او ابتدا به تحصیل در کالج کرایست چرچ کانتربری پرداخت و سپس به دانشگاه کنت رفت و توانست در سال ۱۹۸۲ میلادی یعنی زمانی که ۳۴ ساله بود، دکترای خود را از این دانشگاه کسب کند.
عبدالرزاق گورنه پس از آن به تدریس در دپارتمان زبان انگلیسی دانشگاه کنت پرداخت و این کار را تا زمان بازنشستگی ادامه داد و همزمان برای سال‌ها به عنوان سردبیر مجله Wasafiri که فصلنامه‌ای برای ثبت آثار ادبی نویسندگان بین‌المللی است، فعالیت کرد.
عبدالرزاق گورنه همچنین از سال ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۳ میلادی در دانشگاه بایرو واقع در ایالت کانو در نیجریه تدریس می‌کرد.
رمان “بهشت” در سال ۱۹۹۴ که داستان پسری را روایت می‌کرد که در اوایل قرن ۲۰ در تانزانیا بزرگ شده بود، برنده جایزه بوکر شد و پیشرفت او را به عنوان رمان‌نویس رقم زد.
انتخاب او به عنوان برنده نوبل ادبیات در زمانی است که در سراسر جهان از جمله در سوریه و افغانستان و آمریکای مرکزی میلیونها نفر از فقر و خشونت فرار می کنند و تن به مهاجرت می دهند.
عبدالرزاق گورنه در اولین مصاحبه خود با بنیاد نوبل، از اروپا خواست تا نگاهش را درباره پناهندگان آفریقایی تغییر دهد و این را درک کند که «آنها هم چیزهایی برای ارائه کردن دارند… آنها با دستان خالی به اینجا نمی‌آیند و در میانشان افراد با استعداد و پرانرژی زیادی وجود دارد».
او همچنین اعلام کرد که در آثارش به موضوع مهاجرت و آوارگی پرداخته چراکه این موضوعات «هر روز با ما هستند… حتی بیش از دهه ۱۹۶۰ میلادی» یعنی زمانی که او مهاجرت کرده بود.
او گفت: «مردم هر روز می‌میرند و هر روز در سراسر جهان آسیب می‌بینند. ما باید با این مساله به بهترین شکل ممکن برخورد کنیم.»
گورنه همچنین با قدردانی از آکادمی نوبل سوئد اعلام کرد: «این ارزشمند است که موضوعاتی را که در آثار من وجود دارد، برجسته کرده‌اند. پرداختن به این موضوعات و صحبت درباره آنها مهم است.»
به گفتۀ آکادمی سوئد، او برای نوشتن آثارش در کنار الهام گرفتن از آثار شکسپیر و وی. اس. نایپل، از اشعار عربی و فارسی و همچنین قرآن الهام گرفته است.
انتشار خبر اعطای نوبل ادبیات به عبدالرزاق گورنه، باعث شور و شعف هموطنانش در زنگبار نیز شد؛ جایی که البته افراد کمی کتاب‌های او را خوانده‌اند.
