در امتداد ساحل غربی آفریقای جنوبی ، یک مربی با نام جسی بینی در حال قدم زدن در ساحل بود که بویی شبیه به بوی موش را احساس می کند اما این گونه از موش ۸۰ سال پیش از بین رفته بود -حال افرادی از موسسه غیرانتفاعی انقراض حیات وحش (EWT) ، با نگرانی هر حرکت ایم موجود را زیر نظر دارند.
به این موش ها, کور موش های طلایی می گفتند که پستانداران کوچک و زیرزمینی تقریباً به اندازه ی همستر یا موش هستند. این نام از درخشندگی رنگین پوشش روی آنها گرفته شده است ، که ظاهری طلایی و فلزی به آنها می بخشد و به آنها کمک می کند تا زیر تپه های شنی سرخ پنهان شوند. آنها زیر زمین زندگی می کنند و کاملاً کور هستند.
همه ی این ها پیدا کردن کور موش طلایی را بسیار سخت می کند. شاید به این دلیل است که پیدا کردن این گونه بیش از ۸۴ سال طول کشیده است.
این تیم از انواع روش های تشخیص ، سگ های مخصوص تشخیص بو و تجزیه و تحلیل DNA استفاده می کنند.
یکی از افسران سازمان حفاظت زیست EWT که در حال جستجو است ، می گوید: “آخرین بار این نوع موجودات که از نوع د وینتون هستند در سال ۱۹۳۶ پیدا شدند اما آن قدر شبیه به انواع دیگر این موجودات هستند که تشخیص آن ها با چشم به تنهایی بسیار دشوار است و تنها راه دی ان ای موثرترین راه به حساب می آید.”
سامانتا مین هارت ، محقق در دانشگاه پرتوریا ، در حال تجزیه و تحلیل DNA محیطی این گونه از موجود است – مانند مو یا سلول های پوستی که در طول زمان در محیط زندگی این موش ریخته است.
