داده‌های جدید نشان می‌دهد که سیارک «بنو»، تخته‌سنگی پانصدمتری که در «کمربند سیارکی» مابین مریخ و مشتری به دور خورشید گردش می‌کند، ممکن است در قرن بیست و دوم با زمین برخورد کند.
پژوهشگران با بررسی داده‌هایی که فضاپیمای «اوسایریس-رکس» طی ماموریت خود برداشت کرده، و حین آن به مدت بیش از دو سال دور بنو چرخیده و حتی با فرود آمدن روی آن از این سیارک نمونه‌برداری کرده، به این نتیجه رسیدند که احتمال برخورد این سیارک با زمین در آینده نزدیک بیش از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد. این احتمال ۱ در ۱۷۵۰، یا ۰٫۰۶، از الان تا سال ۲۳۰۰ است.
محققان داده‌های فضاپیما را بررسی کردند تا ببینند گردش و فرود خود آن بر سیارک چه تاثیری روی روند حرکت آن گذاشته (نتیجه این بود که تاثیری نداشته)؛ و اینکه گرمای خورشید چه نیرویی بر سطح سیارک، که یک جسم کوچک است، وارد می‌کند؛ چیزی که «اثر یارکوفسکی» نامیده می‌شود.
آنها به این نتیجه رسیدند تأثیر نور خورشید بر بنو معادل وزن «سه حبه انگور» است که مدام بر سطح این سیاره ی کوچیک نیرو وارد می‌کند. این نیرویی بسیار کوچک است، اما اگر کنش آن بر بنو طی دهه‌ها و سده‌ها را در نظر بگیریم، می‌تواند تاثیر بزرگی روی مسیر حرکت این سیارک بگذارد. احتمال برخورد بنو با سیاره زمین در ۲۴ سپتامبر ۲۱۸۲، به کمترین حد خود و حدود ۰۴/۰ درصد می‌رسد.
سیارک‌ها اجرام آسمانی کوچکی هستند که به دور خورشید می‌چرخند. عموم آنها، با اندازه‌های متغیر بین هزار کیلومتر تا ذرات گرد و غبار، در کمربند سیارکی میان مدار دو سیاره مریخ و مشتری یافت می‌شوند. با این وجود، برخی سیارک‌ها مدارهای غیرمنظم دارند، که باعث می‌شود بعضی وقت‌ها از کنار زمین عبور کنند یا حتی به عنوان شهاب سنگ وارد جو زمین شوند.
