به گزارش CNN فارسی، یک مومیایی پری دریایی که گفته می‌شود به هر کسی که گوشت آن را بچشد جاودانگی هدیه می‌کند، هم اکنون توسط گروهی از دانشمندان ژاپنی تحت کاوش و بررسی قرار گرفته است تا ماهیت واقعی آن آشکار شود. ظاهراً این موجود اسرارآمیز سی سانتی متری بین سال‌های ۱۷۳۶ تا ۱۷۴۱ در اقیانوس آرام، در نزدیکی جزیره شیکوکو ژاپن شکار شد و اکنون در معبدی در شهر آساکوچی نگهداری می‌شود.
این موجود که دارای چهره‌ای ژولیده، دندان‌هایی نوک تیز، دو دست و مو روی سر و پیشانی‌اش بوده، ظاهر انسانی ترسناکی دارد؛ اما پایین تنه بدنش یک ماهی است. هم اکنون گروهی از محققان دانشگاه علوم و هنر کوراشیکی این مومیایی پری دریایی را برای سی تی اسکن و انجام تحقیقات در اختیار دارند تا بتوانند اسرار آن را کشف کنند.
هیروشی کینوشیتا از انجمن فولکلور اوکایاما، که آغاز این پروژه توسط وی انجام شد، گفت که این موجود عجیب و غریب می‌تواند اهمیت مذهبی داشته باشد. وی گفت:« در افسانه‌ها آمده است که پری دریایی ژاپنی از جاودانگی برخورداره بوده و اگر گوشت آن بچشید هرگز نخواهید مرد». وی در ادامه گفت:« در بسیاری از نقاط ژاپن افسانه‌ای وجود دارد که زنی به طور تصادفی گوشت یک پری دریایی را خورد و ۸۰۰ سال زندگی کرد. این افسانه که به یائو-بیکونی معروف است، همچنان در نزدیکی معبدی که مومیایی پری دریایی در آن پیدا شده وجود دارد. من شنیده‌ام که بعضی از مردم با اعتقاد به این افسانه گوشت مومیایی پری دریایی را می خوردند».
فولکور یا باور مردمی نشان می‌دهد که در عصر ویروس کووید ۱۹، یک پری دریایی ممکن است یک نشانه شوم باشد. هیروشی در این باره گفت:« همچنین افسانه‌ای وجود دارد که یک پری دریایی یک بیماری عفونی را پیش بینی کرده است».
یک نامه تاریخی که ظاهراً در سال ۱۹۰۳ توسط مالک قبلی مومیایی پری دریایی نوشته شده، در کنار این مومیایی قرار دارد و داستانی را در مورد منشاء آن ارائه داده است. در این نامه آمده است:
پری دریایی‌ای توسط یک تور ماهیگیری در دریای استان کوچی شکار شد. ماهیگیرانی که آن را صید کردند نمی‌دانستند که این موجود یک پری دریایی است، اما آن را به اوزاکا بردند و به عنوان ماهی غیرعادی فروختند. اجداد من آن را خریدند و به عنوان یک گنج خانوادگی نگه داشتند.
هنوز مشخص نیست این مومیایی چگونه و چه زمانی به معبد انجوین در آساکوچی آمده است، اما کاهن اعظم، کوزن کویدا، گفت که حدود چهل سال پیش این مومیایی پری دریایی در یک جعبه شیشه‌ای به نمایش گذاشته می‌شد و اکنون در یک گاوصندوق نسوز نگهداری می‌شود. این کاهن به آساهی شیمبون، یک روزنامه‌نگار ژاپنی گفت: «ما این موجود را به امید آرام کردن همه گیری ویرویس کرونا حتی به مقدار اندک پرستش کرده‌ایم». اگرچه هیروشی کینوشیتا دیدگاه واقع بینانه‌تری نسبت به این موجود دارد.
هیروشی کینوشیتا بر این باور است که موجود مورد نظر طی زمانی در دوره ادو، بخشی از تاریخ دوران پیشامدرن ژاپن است که از سال ۱۶۰۳ تا ۱۸۶۸ میلادی را در بر می‌گیرد، ساخته شده است. وی راجع به این موضوع گفت:
معلومه که فکر می‌کنم این موجود یک پری دریایی واقعی نیست. من فکر می‌کنم آن را برای صادرات به اروپا در دوره ادو یا برای نمایش در ژاپن می‌ساختند. با توجه به اینکه افسانه این مومیایی پری دریایی در اروپا، چین، ژاپن و در سراسر جهان باقی مانده است، بنابراین می‌توانم تصور کنم که مردم آن زمان علاقه زیادی به این موجود داشتند. من فکر می‌کنم آن را با استفاده از حیوانات زنده ساخته‌اند و ما می‌خواهیم آنها را با سی تی اسکن یا آزمایش DNA شناسایی کنیم. به نظر می‌رسد که در قسمت پایینی بدن یک ماهی با پولک بوده و برای قسمت بالایی بدن نیز از جانوران انسان نما با دست و صورت استفاده شده است.
نمونه مشابهی توسط فینیاس تیلور بارنوم، که زندگی‌اش الهام بخش ساخت فیلم پرفروش بزرگ‌ترین شومن (The Greatest Showman) محصول سال ۲۰۱۷ بود، در موزه آمریکایی‌اش در نیویورک نگهداری می‌شد، اما طی آتش‌سوزی در سال ۱۸۶۵ سوخت.
این مومیایی پری دریایی که نیم تنه بالایی آن از تنه و سر یک میمون که به نیمه پشتی یک ماهی وصل گردیده ساخته شده، ظاهراً در سواحل فیجی صید شده و بعداً از ملوانان ژاپنی خریداری شده است. در باور مردمی ژاپنی، موجودی به نام نینگیو وجود دارد که دهان میمونی با دندان‌های ماهی مانند و بدنی پوشیده از پولک طلایی دارد.
محققان نتایج آزمایشات خود روی این مومیایی پری دریایی را اواخر سال جاری میلادی منتشر خواهند کرد.
