روزنامه نیویورک‌تایمز به میزان توانایی ایالات متحده و احتمال ورود این کشور به درگیری مستقیم با روسیه پرداخته است. در این مطلب که به قلم توماس مینی یکی از همکاران انجمن ماکس‌پلانک در آلمان- که به طور مرتب در مورد سیاست خارجی آمریکا و روابط بین‌الملل می‌نویسد- به رشته تحریر درآمده
نیویورک تایمز نوشت: بزرگ‌ترین اشتباه پرزیدنت ولادیمیر پوتین در اوکراین احتمالأ این بوده که این تصور را در غرب به وجود آورده که ممکن است روسیه در جنگ شکست بخورد. دور اول حمله روسیه به کی‌یف با شکست مواجه شد. اتفاقی که این تصور را ایجاد کرد که غول روسی آن‌قدرها هم که به نظر می‌رسید، مهیب نیست. در واقع جنگ خیلی زود و به صورت ناگهانی در نگاه ناظران تبدیل شد به رویارویی گروهی روس ناتوان افسون‌شده با میهن‌پرستان باهوش و فوق‌العاده اوکراینی.
چنین انتظاراتی طبیعتاً اهداف دشمنان روسیه را از جنگ اوکراین افزایش داد. پرزیدنت ولودیمیر زلنسکی زمانی یکی از اعضای اردوی اوکراین در مذاکراتی بود که برای دستیابی به توافق صلح برگزار می‌شد. او یک ماه پس از آغاز جنگ روسیه گفته بود که «اوکراین به دنبال تضمین‌های امنیتی و حفظ بی‌طرفی، و استمرار وضعیت غیرهسته‌ای خودش است- و آماده است برای دستیابی به آن اقدام کند» زلنسکی اما حالا دیگر خواهان پیروزی کامل و به عبارت بهتر تسخیر مجدد هر وجب از سرزمین‌های اشغال‌شده از جمله کریمه است. نظرسنجی‌ها حکایت از این می‌کنند که اوکراینی‌ها به کمتر از این رضایت نخواهند داد. جالب این که رهبران اوکراین و حامیان غربی آن‌ها حتی پا از این هم فراتر گذاشته و رویای محاکمه پوتین و حلقه نزدیکانش را در دادگاهی به سبک نورنبرگ در سر می‌پرورانند.
مشکل این‌جاست که اوکراین تنها و تنها با کمک دخالت مستقیم ناتو در جنگ می‌تواند دست به این شاهکار- به خصوص در کوتاه‌مدت- بزند. در واقع اوکراین فقط با حمله تمام‌عیار آمریکا و ناتو- به سبک و سیاق «طوفان صحرا»- و استقرار کامل نیروها و تسلیحات غرب می‌تواند پیروزی همه‌جانبه را در مدت زمان کوتاهی به دست آورد. (در این میان نباید از خاطر برد که چنین وضعیتی به احتمال زیاد شانس فرارسیدن یکی از دورنماهای تیره‌تر جنگ را بیشتر خواهد کرد- که عبارت از این است که هر قدر روسیه به باخت نزدیک شود، احتمال بیشتری وجود دارد که به سلاح‌های هسته‌ای متوسل شود
