به گزارش CNN فارسی ، عضو هیئت رئیسه مجلس با بیان اینکه در حال حاضر «۷۰۰ میلیارد دلار پروژه ناتمام در کشور داریم» گفت اتمام این طرح‌ها شاید صد سال طول بکشد.
مجتبی یوسفی در گفتگو با برنا، با اشاره به «نگاه متمرکز گرایانه» در کشور، گفت که نگاه حاکم بر دولت‌ها، کل کشور را فقط به چند استان معطوف کرده است و در نتیجه نگاه متوازن به کل کشور نبوده است.
او افزود: «در برخی استان‌ها شهرهایی وجود دارد که حتی درگیر آب و فاضلاب و موضوعات ابتدایی هستند مثلا در خوزستان، سیستان و بلوچستان، جنوب کرمان، ایلام و کرمانشاه شاهد این مشکلات هستیم.»
پیش‌تر و در آبان ماه سال ۱۳۹۹ نیز، علی کریمی فیروزجایی، دبیر هیئت رئیسه مجلس سورای اسلامی در این باره گفته بود: «هم اکنون بیش از ۶ هزار طرح ملی و۸۰ هزار طرح نیمه تمام استانی در کشور وجود دارد.»
او هزینه تکمیل و بهره‌برداری از طرح‌های نیمه تمام کشور را ۶۰۰ هزار میلیارد تومان ذکر کرده بود. به نظر می‌رسد این رقم، فقط یک تخمین است. همچنین معلوم نیست که او هزینه‌های غیر ریالی برای اتمام این طرح ها را با دلار ۴۲۰۰ تومانی محاسبه کرده یا دلار ۲۸ هزار تومانی.
عدم اتمام به موقع طرح‌های عمرانی دلایل بسیاری دارد. بخشی از این طرح‌ها در واقع طرح عمرانی نیستند بلکه وعده هایی هستند که تنها با نصب یک تابلو آغاز شده‌اند. عنوان نیمه‌تمام برای این قبیل طرح‌ها، گول‌زننده است. چون اکثر این طرح‌ها حتی به نیمه هم نمی‌رسند. در واقع مقامات، از طرحی با ۲ تا ۵ درصد پیشرفت نیز با عنوان نیمه‌تمام یاد می‌کنند.
بخشی از این طرح‌ها اصولاً برای تمام نشدن، کلنگ می‌خورند تا برای سال‌ها به پیمانکاران خودی، بودجه‌های سالانه اختصاص یابد (مثل مصلای تهران) چون هر سال هزینه‌ها بالاتر می‌رود و بخشی از تأسیسات ساخته شده مستهلک می‌شود و پیمانکار می‌تواند تقاضای بودجه کند و دولت و مجلس نیز توجیه کافی برای اختصاص دادن آن بودجه بیابد.
رئیس امور پایش، ارزیابی و اطلاعات مدیریت سازمان برنامه و بودجه کشور، آبان ماه سال گذشته گفته بود: «برخی طرح‌های عمرانی ۱۰ الی ۱۵ برابر بودجه یک سال کشور اعتبار نیاز دارد.»
بسیاری از طرح‌ها خیال‌پردازانه‌اند مثل انتقال آب خزر به سمنان یا آب خلیج فارس به فلات مرکزی. دولت نه بودجه کافی و کارایی و توانایی فنی و اداری لازم را برای راه‌اندازی و اتمام آنها ندارد. حتی اگر تحریم‌های نفتی برداشته شود، باز طرح‌های عمرانی در ایران، در موعد مقرر تمام نمی‌شوند.
